Το βρήκε ένα παιδί που έπαιζε ανέμελα, ανάμεσα στα βάτα ενός δάσους.
Ένα παιδί τυχαίο...
Ξεκλείδωσε μια νύχτα την πύλη, αγνοώντας τους κινδύνους που κρύβει μια ανεξερεύνητη περιοχή…. Αγνοώντας τους ιστούς αράχνης, μάρτυρες του χρόνου που ξέχασε να περάσει από ‘κει.
Ένα παιδί τυχαίο….
Το μυστήριο της περιπέτειας και η γοητεία του αγνώστου… το μάγεψε.
Συνέχισε να προχωρά ατρόμητος και να νιώθει ο κατακτητής του νέου του κόσμου.
Ένα παιδί τυχαίο...
Έψαχνε να βρει δράκους να πολεμήσει, κάστρα να πορθήσει,
πριγκίπισσες να ερωτευθεί…. Έψαχνε μα δεν έβρισκε και τότε έκλεινε τα μάτια και όλα όσα ποθούσε, στέκονταν εκεί … μπροστά του, να ικανοποιήσουν κάθε του ματαιοδοξία.
‘Ένα παιδί τυχαίο…
Και συνέχισε ακάθεκτος … μέρες, μήνες, χρόνια…. Και ένα πρωί, ένα τυχαίο πρωί, σκορπισμένο ανάμεσα σε άλλα πρωινά, ώστε να περνά απαρατήρητο…. Ένα πρωινό δίχως ημερομηνία… του αποκαλύφθηκε.
Ένα παιδί τυχαίο…
Σαν να βγήκε από λήθαργο, με μάτια θαμπωμένα από τον καινούριο ήλιο που αντίκρισε, άνοιξε τα παραθυράκια που κρατούσε τόσο καιρό σφαλισμένα και συνειδητοποίησε ότι …. Ζούσε με κάποιου άλλου την ανάσα... Ζούσε με κάποιου άλλου τους παλμούς… Μ’ ένα κλεμμένο πράσινο για ελπίδα … μ’ ένα δανεικό γαλάζιο για όνειρα….
Ένα παιδί τυχαίο…
Έσκυψε το κεφάλι, πήρε τα ψεύτικα άρματα του κι έφυγε…..
Έφυγε κρατώντας για ενθύμιο μια στραπατσαρισμένη φωτογραφία από το τόπο που γνώρισε τυχαία στα όνειρα του, να του θυμίζει, πως η ζωή…. η δικιά του ζωή δεν βρίσκεται μέσα σε μια τυχαία καρδιά, που άνοιξε με ένα τυχαίο κλειδί ,από ένα τυχαίο παιδί.
Ένα παιδί τυχαίο…
Κι όταν θα μεγαλώσει εκείνο το τυχαίο παιδί , θα μάθει πως μαζί με το δικό του ξύπνημα, εκείνο το τυχαίο πρωινό, χωρίς ημερομηνία, άφησε να μπει φως στην δανεισμένη καρδιά, από το χρόνο ξεχασμένη.
Φεύγοντας, πήρε μαζί του, τους ιστούς, μάρτυρες της λήθης…. Τους ιστούς μάρτυρες της γνώσης….
Φεύγοντας, έμαθε να κρατά τα μάτια του ανοιχτά….
.jpg)