Κυριακή 10 Αυγούστου 2008

Ο Αργύρης Μπαρής...

UPDATE 11/ Σεπτέμβρη/ 2008 :


Μια αγαπημένη μου φίλη, παρατηρεί πως η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη.... Αν καταφέρω να μείνω "αφάγωτη", υπόσχομαι να επανέλθω σύντομα, στους γνώριμους δρόμους που περπατάμε, τόσο καιρό μαζί. Συγχωρείστε μου, τις απουσίες τόσων ημερών από τα μπλογκ σας.... ειλικρινά δεν είναι κάτι που επιλέγω να κάνω. Μου λείπετε πολύ και ελπίζω σύντομα να επανέλθει η καθημερινότητα μου, σε φυσιολογικούς ρυθμούς , ώστε να ξαναβρώ τον εαυτό μου και μέσα απ' αυτόν, όλους εσάς..... Φιλί γλυκό - πολύ αληθινό, πεθύμιας....










Πριν μερικές μέρες, ήρθε και με βρήκε ένα πακέτο, με αποστολέα τον αγαπημένο μου φίλο Βαγγέλη - "Επίκουρος".
Περιείχε 4 πολύτιμους θησαυρούς, ποιητικές συλλογές του Αργύρη Μπαρή.

Συνοδευόταν από μια επιστολή, που ξεκινούσε έτσι:
Όλοι εμείς που κληθήκαμε από τύχη ή από επιλογή άγνωστης δύναμης, να γίνουμε συνοδοιπόροι του Αργύρη Μπαρή.......

Λίγα λόγια για τον ποιητή, έτσι για να μπούμε στο κλίμα.

"Ο Αργύρης Μπαρής, γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής του σημερινού δήμου Πολυγύρου.
Στα χρονικά της κατοχής, παιδί ακόμη, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως σύνδεσμος και διακινητής διαφωτιστικού υλικού.
Μετά την απελευθέρωση και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, πιάστηκε, βασανίστηκε και με το νόμο 509, καταδικάστηκε παμψηφεί σε θάνατο.
Δυστυχώς ο Αργύρης δεν είναι πια κοντά μας και σύμφωνα με μαρτυρίες καλού του φίλου, κανένας δεν γνώριζε για τους θησαυρούς που έγραφε όλα αυτά τα μαρτυρικά χρόνια.
Έξι μήνες πριν "φύγει" , ο φίλος του Θανάσης, σε συνεργασία με τη σύζυγο του, Καίτη, ξεκίνησαν τις προσπάθειες ανάδειξης του έργου του Αργύρη.


Σας παραθέτω δείγματα της δουλειάς του, από τις 4 συλλογές ποιημάτων του που έχω στα χέρια μου.

-----

*Από τη συλλογή:Οράματα στους δρόμους

Πάντως κάθε φορά που ρωτώ και κουβεντιάζω
ξαστεριάζει.
Ευωδιάζει ο βασιλικός, μυρίζει άνοιξη η λεβάντα
κι η ίριδα κρουταλίζει τις πόρτες.
Καλημέρα γείτονα
ας ανοίξουμε τα παράθυρα
να γνωριστούμε, ν' αγαπηθούμε
για να μοσχοβολήσουν οι βασιλικοί στα περβάζια
και να ευωδιάσει ο κόσμος άνοιξη.

Κατήφορος κι εμείς στο φουλ το γκάζι
Πως έγινε έτσι η ζωή;

-----

Από τη συλλογή του: Αβεβαιότητες στους δρόμους

Η συνείδηση μου μόνιμα σ' έπαρση
και αναπεπταμένη.
Αργότερα κατάλαβα
ότι δεν ήταν και τόσο δική μου
την έψαχνα στη φωνή μου
στα νύχια μου τα μεγάλα,
η μάνα μου δε μ' άφηνε να τα κόψω,
στις ρίζες μου
σ' όλους του καθρέφτες
ακόμα και στ' όνειρο μου.
Αλήθεια τίνος είναι η συνείδηση μου;

-----

Από τη συλλογή: Ροές

Πατήστε όσο θέλετε
δεν έχω οχιές μέσα μου
Την παπαρούνα
την καρφιτσωμένη στα μάτια μου
μην την κουρσέψετε.
Είναι η καρδιά μου.

-----

Από τη συλλογή: Μπροστά στον καθρέφτη

Με τέτοια φτώχια
και γύμνια
πως να χορτάσω;
Πως ν' αποκοιμηθώ;
Ξανακρυώνω
όπως τον καιρό
της μεγάλης φωτιάς
και της σιωπής.

-----

Αργύρη σ' ευχαριστούμε για το μεγαλείο της ψυχής σου.
Κι αν πόνεσες σε χρόνους άγονους και σε λειψούς καιρούς, κοίτα τι γέννησαν οι ανοιχτές σου πληγές....
Μάτια με καρφιτσωμένες παπαρούνες, να δακρύζουν από συγκίνηση,
ανάσες, να κοντένουν η μια την άλλη, από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη...
Τιμή μου που σε γνώρισα, έστω και αργότερα απ' τη δύση, έστω και πριν από μια άλλη ανατολή που δεν θα δεις....

-----

Όσο βαθιά με άγγιξαν οι γραφές του Αργύρη, άλλο τόσο μίλησε στην καρδιά μου, η πράξη αγάπης του Βαγγέλη.
Κι αν τούτο που ζούμε όλοι εμείς, τόσο καιρό, δεν είναι η μαγεία της επικοινωνίας, τότε πείτε μου τι;;;;
Μοιραζόμαστε μικρές στιγμές, μεγάλες συγκινήσεις, μυστικά κι αλήθειες ...
έχουμε χαμογελάσει, δακρύσει, προβληματιστεί, συγκινηθεί....

Βαγγέλη σ' ευχαριστώ

Τα σχόλια, δικά σας.....