Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

I missed you...


"....στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε...."





Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά;
Όσο κι αν ο χρόνος πιέζει, να χωρέσω τη μέρα μου σε ένα 16άωρο, πάντα θα υπάρχουν οι νύχτες να σεργιανίσουμε μαζί.
Και μια νύχτα σαν την αποψινή, με μια πανσέληνο στο πρώτο της αντίο, πως θα μπορούσα να αρνηθώ μια βόλτα στα όμορφα του νησιού μου;







Τι λέτε, πάμε να πιούμε mohitos στο Porto Fino??






Οι αισθητικές παρεμβάσεις στο χώρο....



....παραβγαίνουν σε ομορφιά ,τη μάγισσα θάλασσα, που φτάνει μια ανάσα, από τα πρώτα...

...... τραπέζια του μαγαζιού.



Οι μουσικές, ήχοι που σε γαληνεύουν... μπερδεύονται με τα κύματα και νιώθεις να μην θέλεις να σου τελειώσει ποτέ ετούτη η στιγμή.




Το φως των κεριών σε συνδυασμό με το σεληνόφως.....



σε συνεπαίρνουν σε μια άλλη, ονειρική διάσταση...


κι όλα μοιάζουν σενάριο, σε film noir....



Αυτά συμβαίνουν, δίπλα στη "χώρα" του νησιού, στο Κρυονέρι.





Μέσα από τη θάλασσα, ξεπροβάλλουν φλόγες,
από το πάθος για ζωή.....




Ένιωσα δέος να με κυριεύει...



... από τούτο το μπέρδεμα της φύσης
με το μεράκι του ανθρώπου.



Αυτά είναι τα φεγγάρια στο νησί μου,
τα Κυριακάτικα δειλινά του Σεπτέμβρη...





Κι ένα παιδί, μαζεύει αναμνήσεις...






Αυτή η ανάρτηση, είναι αφιερωμένη στη Μαρίνα , για την υπέροχη Κυριακή που μας χάρισε

και

σε όλους εσάς, με την ευχή να αξιωθούμε να πραγματοποιήσουμε αυτή τη βόλτα.










Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στο PORTO FINO ,
την περασμένη Κυριακή και η δημοσίευση τους δεν έχει διαφημιστικό χαρακτήρα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Μαρίνα, που μου έδωσε την άδεια να τις χρησιμοποιήσω στο μπλογκ
και να της ευχηθώ, το όμορφο χαμόγελο της, να την συνοδεύει για πάντα στη ζωή της.