Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

Φεύγω κι αφήνω πίσω μου "αναμνήσεις"......




Αγαπημένοι μου φίλοι, συμπλογκίτες και συνταξιδιώτες,
αν και οι περισσότεροι ήδη γνωρίζετε πως βρίσκομαι σε φάση μετακόμισης, ένιωσα την ανάγκη και την υποχρέωση να ενημερώσω και τους υπόλοιπους φίλους μου, που δεν το γνωρίζουν.


Η καθημερινότητα μου, στην παρούσα φάση της ζωής μου, βρίσκεται μεταξύ εργασίας, αγγαρίας, πακεταρίσματος, υποχρεώσεων, ατελείωτου τρεξίματος, άγχους, νευρικότητας, τρελών εξόδων, μητρότητας, συζυγικών υποχρεώσεων και δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο μου συμβαίνει τον τελευταίο μήνα.
Όσοι από εσάς έχετε κάνει μετακόμιση στο παρελθόν, ίσως μπορείτε να με καταλάβετε.

Λογικά και αυτονόητα, όλη αυτή η αναστάτωση θα μετρίαζε τον ελεύθερο χρόνο μου στο ελάχιστο και δεν θα είχα πια τη δυνατότητα, να βρίσκομαι μαζί σας όσο θα επιθυμούσα. Μα στέκομαι στο σημείο, πως πολλές στιγμές της μέρας, σας θυμάμαι και νιώθω ότι σας έχω παραμελήσει.

Είναι ο λόγος που δεν με βλέπετε σπίτι σας, όσο συχνά συνιθίζω να έρχομαι. Είναι η ανάγκη μου να πω, ότι σας σκέφτομαι, ότι μου λείπετε και πως σύντομα, όταν πια θα έχω τακτοποιηθεί στο καινούριο μου σπιτάκι, θα περνάμε περισσότερες ώρες μαζί. Εδώ ή εκεί... δεν έχει σημασία.

Μεταξύ 27 Φεβρουαρίου και 3 Μαρτίου, θα ολοκληρωθεί η εγκατάσταση της Νεφελοοικογένειας μου, στην νέα μας φωλίτσα και ευελπιστώ πια, με καθαρό μυαλό και κάτω από άλλη ψυχολογία (αυτή της ανανέωσης που φέρνουν οι θετικές αλλαγές στη ζωή μας), να μοιραζόμαστε, τα ταξιδέματα μας.

Θέλω ακόμη να σας εξομολογηθώ, πως χαίρομαι που δεν έχω μόνο εσάς στη ζωή μου. Έχω και τους άλλους... εκείνους τους φίλους μου,που θα βοηθήσουν στη μετακόμιση και θα τελειώσουμε μια ώρα νωρίτερα. Εσείς εδώ με την κατανόηση σας και οι άλλοι εκεί με την έμπρακτη βοήθεια τους , ειλικρινά αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που έχω τόσους ανθρώπους γύρω μου, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Φιλί γλυκό, για τον καθέναν σας ξεχωριστά