Πως και πως το περίμενα τούτο το Σάββατο. Αλλιώς το περίμενα κι αλλιώς μου βγήκε. Και τα όνειρα που έκανα για χουχούρεματα με πυτζάμα, όλη μέρα κλεισμένη μέσα, ήρθαν και γίνανε μια γλυκιά μελαγχολία, κάτι σαν αναπόληση, σαν ταξίδεμα στο γκρίζο που έχει απλώσει τα φτερά του πάνω απ' τη μέρα.
Κι όπως χαμένη διαβάζω εικόνες μεταλλαγμένες σε λέξεις, το γκρίζο μου γίνεται πιο σκούρο και σκοτεινιάζει η μέρα.....
Όπως το χειμώνα η ανάγκη να ζεσταίνεις το κορμί σου, έτσι και τώρα, σαν ανάγκη βγαίνουν στο χαρτί όλα εκείνα που βιάζουν την ψυχή σου.
Άλλοι το λένε πνίξιμο, εγώ το λέω φωτιά. Καίει τα σωθικά σου και το μόνο ανθρώπινο ον που μπορεί να παρέμβει στη σωτηρία σου, είσαι εσύ.
Εκείνη τη στιγμή της αυτοκαταστροφής, πρέπει να παλέψεις, να σηκωθείς, και να τρέξεις προς την έξοδο κινδύνου
Αδύναμη και παράλληλα δυνατή... Ποιος μπορεί να ξέρει το άγνωστο σου? ποιος εκείνες τις ατέλειωτες στιγμές, μπορεί να σε τραβήξει από την Άβυσσο σου? Ποιος μπορεί να περάσει στο απροσπέλαστο?
ΚΑΝΕΝΑΣ!! Μόνο ΕΣΥ!!!!
Κι έτσι προχωράς , μαθαίνοντας τα τόσα θέλω,τα πόσα μπορώ κι επαναστατόντας με απεργίες σιωπής, βαδίζεις σ' ένα παρανάλωμα πυρός, διαβάζοντας τα εσώψυχα σου και πονάς.
Κλείνεις τα μάτια και προσεύχεσαι να είναι εφιάλτης. Να ξυπνήσεις και να είναι όλα μια θάλασσα μικρή. Να μπορείς να την κολυμπήσεις όλη και να την κάνεις μοίρα σου. Να ταράζεται μόνο τους Χειμώνες ,με τις βροχές. Να στέκει εκεί, πάντα γαλήνια, πάντα διάφανη, να μπορείς να δεις μέχρι και το τελευταίο βοτσαλάκι στο βυθό της.
Να μην χρειάζεται να ανακαλύψεις, να ψάξεις, να είναι εκεί κάθε στιγμή, η ίδια... σαν από πάντα. Σαν να μην γεννήθηκες ποτέ ή θα πεθάνεις κάποτε...Να φυλακίσεις μια εικόνα και κάθε στιγμή αμφισβήτησης να την κοιτάζεις και να λες: αυτή είναι... δεν αλλάζει... η ίδια...
Τόσα γιατί, τόσα πως , πού να τα χωρέσεις? Τα πνίγεις μέσα στην Άβυσσο σου, μαζί μ' εσένα και παίρνεις χούφτες θάλασσα να σβήσεις τις φλόγες σου.....
Αλήθεια...
Πόσες τέτοιες στιγμές δεν έχουμε ζήσει όλοι μας? Πόσες τέτοιες αλήθειες δεν ξεγυμνώθηκαν μπροστά στα μάτια μας?Πόσες φορές δεν κολυμπήσαμε ο καθένας μας τη δικιά του γαληνεμένη ή άγρια θάλασσα?
Κι όμως είμαστε εδώ να θυμόμαστε... να ξεχνάμε... να ελπίζουμε....
Γιατί αυτή είναι η πραγματική έννοια του υπάρχω: ΑΝΤΕΧΩ
.jpg)
25 σχόλια:
Το κειμενο σου ειναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ...
"Αδύναμη και παράλληλα δυνατή...Κλείνεις τα μάτια και προσεύχεσαι να είναι εφιάλτης........... να μπορείς να δεις μέχρι και το τελευταίο βοτσαλάκι στο βυθό της."
Θεε μου τι λογιαα?τι λογιαα?..
Νεφελη μιλασ μεσ την καρδια μου...δεν εχω τιποτα αλλο να πω....
Και τότε είδα το κόκκινο το σύννεφο
να μεγαλώνει ν' ανάβει την καρδιά μου
και τ' άλλο το γκρίζο σαν καπνός
ν' αδειάζει από μέσα μου να φεύγει..γιαυτο το αναθεματισμενο ξεχναω,προχωραω,ελπιζω,αντεχω...η τουλαχιστον προσπαθω να αντεχω....
Καλώστο μικρό μου κοριτσάκι,
κανένας δεν μπορεί να μιλήσει στην καρδιά σου, αν εκείνη δεν έχει αυτιά ανοιχτά ν' ακούσει.
Και πριν απ' το όμορφο μουτράκι σου
πιο όμορφη είναι η καρδιά σου.Γι' αυτό και πάντα θα πετάς πάνω σε κόκκινα σύννεφα και θα διώχνεις κάθε γκρίζο καπνό απο τα πετάγματα σου.
Καλά ταξιδέματα μικρή μου
Απαντώ μ' ένα παλιότερο ποίημά μου και Καλημερίζω!!!
*******************************
Μ' ΕΝΑ ΣΑΡΚΙΟ ΝΥΚΤΟΣ
Τόσο αδιάβαστο κόκκινο εδώ
μ’ ένα ξήλωμα τόοοσο στην πλάτη
να μπαινοβγαίνουν αέρηδες
κατ’ όνομα οι αγάπες παρούσες οι εκλεκτές
ή
και το αίμα το κακό.
Μ’ ένα σαρκίο νυκτός
και τίποτ’ άλλο
ψηλαφητά στη σκάλα
κι όλο τρίζοντας
αφού δεν έχεις τη φωνή και δεν μπορείς να σώσεις
πάρ’ την αφή σου Κομμοδέ
και ρίχτη του σκυλιώνε.
Τήν Ουσία να ορέγεσαι τώρα
στην ουσία ουδείς
ένα κι ένα μυρίζει απουσία
τ’ αγάλματα εν αγνοία τους έτσι
κι αλλιώς να 'ρθούν τα πράγματα
μη γνοιάζεσαι
θα βρέξει…
(13.3.2001)
π.κ.
Δεν έχω λόγια να σ' ευχαριστήσω γι'αυτό το ανέλπιστο δώρο σου απόψε. Νιώθω δέος διαβάζοντας την τέχνη σου και μια ανάσα-ξεφύσημα βγαίνει απ' την ψυχή μου.
Ήτανε βάλσαμο τούτο το αποψινό στ΄ανθρώπινα πάθη και εξαγνισμένη η καρδιά μου,φόρεσε τ'άσπρο της φουστάνι.
Λευκές.. ολόλευκες καλημέρες
Υ.Γ. Ευχαριστώ!!!
Τίποτα δεν κατάλαβε απο μενα.. Όλη την ώρα μου έλεγε “θυμάσαι;” Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα..
Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα – πως να το πω: απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα – κει που δεν το περίμενα καθόλου. Έλεγα “μπα θα συνηθίσω..
όλα γύρω μου έτρεχαν. Πράγματα και άνθρωποι έτρεχαν, έτρεχαν – ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή. Αλλά φαίνεται, το παράκανα. Επειδή - δεν ξέρω – κάτι παράξενο έγινε στο τέλος
πολλές φορές το Φως είναι
πιο απειλητικό απ' το σκοτάδι ..
Arteμούλι μου καλησπέρα,
κοίτα να δεις τι έμαθα απόψε.....
στάσου γυμνή κάτω απο τη βροχή να ξεπλύνεις τη βρωμιά.....
κάνε εμετό όσα φαρμάκια είχες φυλάξει στα σωθικά σου, και φτύσε όση χόλή έγλυφες, απο κείνη που έφτυναν στα μούτρα σου....
σήκωσε το βλέμμα σου κοιτάζοντας ψηλά και άσε μια κραυγή να βγάλει τα χτικιά απο την ψυχή σου.
Κι έτσι εξαγνισμένη, ντύσου, στέγνωσε τα μάτια σου, καμπύλωσε εκείνη τη γραμμή που κάθεται στα χείλη σου και άντε στο καλό.
Σε απλά ελληνικά αυτό λέγεται λύτρωση.
Κάνε το ... θα με θυμηθείς.
Καλημέρα Νεφέλη. Να σου πω.. αρκετά απο οσα διαβασα, είναι ως σκεψεις μεσα μου..Μάλλον εχω τασεις αυτοκαταστροφής ως ατομο και αυτο καπου με τρομάζει.. Δεν ξερω.. λάθη πολλά εχω κανει.. αλλά οκ..και δυσκολιες αρκετες..
Οπως γραφεις και εσυ..μια πρεπει να ειναι η πραγματικη εννοια του υπαρχω : ΑΝΤΕΧΩ. Συμφωνώ πολύ.
:) σε φιλώ!
Αλήθεια, η έννοια του υπάρχω είναι το αντέχω,
Έχω μπερδευτεί από την προσπάθησα και μπέρδεψα το αντέχω με το προσπαθώ
Το προσπαθώ με το θέλω
Το θέλω με το παλεύω
Τη γαλήνη, με τη σιγή,
Την ομορφιά με την μη ασκήμια
Το συνεχώς με το κάποια στιγμή…
[κι αν έχουμε ζήσει φλόγες μέσα μας, μπερδεύονται αυτές;]
φιλι
Καλησπέρα Roadίτσα .....
η πραγματική έννοια του υπάρχω για τον καθένα είναι μάλλον υποκειμενική.Χαίρομαι όμως που συναντηθήκαμε εδώ (στο υποκειμενικό μου).Και οι τάσεις αυτοκαταστροφής που αναφέρεις, είναι παροδικές ευτυχώς, αφού είσαι εδώ... μάλλον για ψυχικά ξεσπάσματα μιλάμε... παράπονα και ανθρώπινες αδυναμίες. Τίποτα μεμπτό, τίποτα κατακριταίο. Αγάπη πολύ στέλνω στην εύθραυστη καρδίά σου.
Φιλί
Κοίτα παιχνίδια που βάζεις το μυαλό μου να παίζει....
αντέχω να προσπαθώ...
αντέχω να παλεύω τα θέλω μου...
αντέχω τη σιγή της γαλήνης...
αντέχω τη μη ασκήμια της ομορφιάς..
αντέχω το στιγμιαίο του συνεχές...
αντέχω να υπάρχω ακόμη και όταν καίγομαι...
και γι'αυτό υπάρχω...
γιατί ΑΝΤΕΧΩ!!!!
Σ' ευχαριστώ που με άντεξες.
:-)
φιλί
Ναι υπάρχω γιατί το αντέχω... και μην φοβάσαι καρδιά μου το γκρι αποφάσισα να το αλλάξω... στην ανάγκη θα το βάψω με μπογιά... τέρμα τα γκρίζα όνειρα... σήμερα ονειρεύομαι έγχρωμα...!
Σας περιμένουμε την Παρασκευή!!!
Ναι Νεφέλη αυτό ακριβώς εννοούσα, πραγματικά.. Χαίρομαι που με ένιωσες :)
Έχω ιδέα...
αυτό το Παρασκευοσάββατο που έρχομαι στην γκρίζα Αθήνα σας, να της βάλουμε φωτιά να γίνει κόκκινη.. Με το δυνατό "team" που ανεβάζω και εσάς μαζί, όλα να τα βάψουμε, όλα να τα μουντζουρώσουμε,
να τα ανακατέψουμε με γέλιο και φωνές απο ιόνιο (ξέρεις εσύ ;-P).
Τι λες?
Λοιπόν άντε κοιμηθείτε, ξεκουραστείτε, κανονίστε τις δουλειές σας γιατι αυτο το weekend σας θέλω V-power.
Τα λέμε....
Roadartist
Κι αυτό ... κι άλλα πολλά που δεν έτυχε να συζητήσουμε....
Κι αν αυτό δεν είναι η μαγεία της επικοινωνίας... τότε τι?
Φιλί και καλή συνέχεια
μια χαρά τα είπες, και τα γράφεις εσύ, ξέρεις, νιώθεις, κι αυτό είναι το μυστικό της καλής γραφής
;-) φιλι φιλι…
Κάπου μπάζει φως....
@Γιάννη:
Φιλί
none:
καλώς ήρθες...
φέρε κι εσύ το δικό σου "κεράκι",
να φωτίσουμε τις νύχτες μας.
Άλλο ένα κεράκι θα αφήσω κι εγώ, να πυρπολήσουμε ότι την νύχτα βαραίνει... Το κείμενο σου μοιάζει αβίαστα βγαλμένο από την καρδιά, και γι αυτό την καρδιά μου άγγιξε.
Την καληνύχτα μου!
http://nikolaos1970.blogspot.com/
καλημερα φιλεναδα :)
ανεμοσκορπίσματα:
Καλώς ήρθες στην παρέα μας, χαίρομαι που σε βλέπω. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,αλλά περισσότερο απ' όλα μάλλον σου μύρισε η θάλλασα του Zante μας, γι' αυτό κοντοστάθηκες, να πάρεις μια τζούρα αλμύρα.
;-)
Καλώστο artiστάκι...
Καλημέρα- καλησπέρα τέτοια ώρα που σε είδα.Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, είμαι μια πολύ ανοργάνωτη glogger αφου μαζί σας επικοινωνώ με το πρώτο μου pc (καίει κάρβουνο να ξέρεις) και δεν έχω τη δυνατότητα για on line συζητήσεις.Εσύ γράφεις καλημέρα στις 2.45 και σε εμένα φτάνει στις 3.50 :-p
Σύντομα θα αποκαταστήσω το θέμα ταχύτης, αφού ένα υπέροχο laptop με 12μηνη free σύνδεση περιμένει να πάρουμε φωτιά.
Ναι,φιλενάδα ΜΟΥ....
να έχουμε μια υπέροχη μέρα!!!!!
ουάου....μεγιές το laptop.. όμορφα :)
Σε ευχαριστώ για την τόση ποιητική αφιέρωση και τα καλά σου λόγια κάπου εδώ γύρω θα βρίσκομαι και εγώ και μην ανησυχείς θα κάνεις πολλά σεργιάνια μαζί μου.
Φιλιά.
Σε χαιρετώ και πάλι αγαπημένη μου nefelli πέρνα από το blog μου σου έχω δωράκι.
Πολλά πολλά φιλιά .
Καληνύχτα .
Δημοσίευση σχολίου