Σε ξεγέλασε....
η παρέα,τα μεθυσμένα λόγια,το γέλιο.. αυτό περισσότερο απ' όλα σε ξεγέλασε.
Κι όλα μοιάζανε τόσο αγαπημένα, τόσο επαναλαμβανόμενα γνωστά..
πρόσωπα, συναισθήματα,βλέμματα, χαμόγελα, τοπία...
κι όπως ανυποψίαστη, σχεδιάζεις το κούρνιασμα..
ΦΎΓΕ ,
ΈΞΩ ΕΣΎ,
ΤΩ ΡΑ ΕΓΏ ΓΕΜΊΖΩ ΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ,
ΉΣΟΥΝ ΠΡΙΝ ΜΑ ΤΩ ΡΑ ΌΧΙ
Η κατ επιλογήν παρουσία σου στο χώρο.. στο χρόνο.. κι εσύ που νόμισες ηλίθια πως όλα είναι εντάξει...
ΑΝ ΤΕ, ΟΥΣΤ..
ΚΟΥΝΉΣΟΥ ΠΑΡΕΊΣΑΚΤΗ.
Μόνη, στη μέση μιας αμμουδιάς βρεγμένη από χοντρές στάλες βροχής... ο αέρας σφυρίζει δήθεν αδιάφορα, χαμογελώ κι ας ξέρω πως κρυφογελά με τα κόκκινα μάτια μου.
Πέντε αρμυρίκια χορεύουν ανατολίτικους χορούς και τα κύματα χτυπούν παλαμάκια.
Τι απίστευτο γλέντι έστησε η φύση απόψε!!!! Κι εγώ ακάλεστη, Κοιτάζω μέσα από το βρεγμένο μου τζάμι τούτο το πανηγύρι, όπως ένα περίεργο παιδί που το βάλανε οι γονείς του για ύπνο κι εκείνο κρυφοκοιτά από το καγκελόσκαλο, τα καμώματα των μεγάλων.
Να ήμουν, φαντάσου, ένα μικρό κλαρί, ντυμένο πράσινο να χορεύω πάνω στο δέντρο...
Να ' χα φαντάσου αυτιά, ν' ακούσω τη μουσική που παίζει η ορχήστρα του ανέμου...
Μακάρι τα μάτια μου, να μουσκεύει μόνο η βροχή.
Βλέπω και μια σημαία, ψευτοπερήφανα ανεμίζει. Θυμίζει ετούτη την ξεσκισμένη Ελλάδα όπως κουρελιασμένη τρέμει από φόβο, από ντροπή στο μαστίγωμα του δυνατού αγέρα. Κακομοίρα μου.... πως σε κατάντησαν... 
Άναψε τη μηχανή, έχει κρύο απόψε. Πάγωσαν οι λαμαρίνες, πάγωσες κι εσύ καημένη.
Μόνη στο σκοτάδι, τι προσπαθείς να δεις? Τι κάνεις? Ξεγυμνώνεις την ψυχή σου? Έτσι γυμνή , ούτε ένα φύλλο συκής να σε σκεπάσει, τι να κρύψεις προσπαθείς?
Τώρα λοιπόν που το κουφάρι σου άδειασε κι όλα τα ξέρασες, μαύρες χωλές και φαρμάκια, άστη βροχή να σ' εξαγνίσει. Κλάψε, φώναξε,ούρλιαξε, κάνε ότι θέλεις. Πήρες άφεση.
Πήγαινε να κεντήσεις τα υφαντά, που θα σκεπάσεις τη γύμνια σου....
Σύρε να πλέξεις με άσπρη κλωστή, τη δαντέλα που θα δέσεις τα μαύρα σου μαλλιά...
Άντε .... γίνε όμορφη....
.jpg)
22 σχόλια:
Αύριο το πρωί θα οδεύω προς την πρωτεύουσα.Υποχρεώσεις με οδηγούν εκεί.Κι αν σας φανεί αστείο... θα μου λείψετε... εσείς εδώ και οι άλλοι, πάλι εδώ.
Καλό μου ταξίδι και στο επανειδήν..
Φιλί
"την ξεσκισμένη Ελλάδα όπως κουρελιασμένη τρέμει από φόβο, από ντροπή στο μαστίγωμα του δυνατού αγέρα. Κακομοίρα μου.... πως σε κατάντησαν..."
...τα έγραψες όλα με αυτή τη πρόταση..πόσο όμορφα μπορείς να αποτυπώσεις τις σκέψεις σου.. ΑΥΤΟ θα ήθελα να της έλεγα κ εγώ της μικρής χώρας μου..ότι τελικά την πληγώνουμε αρκετά όλοι..
..αυτοί οι πολιτικοί δεν αξίζουν σε αυτή τη χώρα..Η Ελλάδα έπρεπε να είναι ΨΗΛΑ, απλώχερα τριγύρω μας τόσες ομορφιές..σε όποιο μέρος της κ αν βρεθείς κάτι πανέμορφο έχει να σου χαρίσει.. θάλασσες, βουνά, ήλιο, θεϊκό μοναδικό πολιτισμό.. Και εμείς την λεηλατούμε, τη ποδοπατούμε, ντροπιάζουμε την κάθε στιγμή της ιστορίας μας αμαυρώνοντας την.. Πως την κατάντησαν έτσι..
ΟΡΘΟΣΤΑΣΙΑ
Πλησίον σου όλα:
Σπίτια καλόσπιτα
με βιολέττες κι αρμπαρόρριζα
γι' άλλοθι
σα να εκπαιδεύεται ο Θεός
στην αποστήθιση
θυμός κεκαλυμμένος.
Άχ αυτή των Ελλήνων η θλίψη
ερωδιός ερημοσπίτης ο παππούς
με σπάει αμύγδαλο
ευσυγκίνητος ο πατέρας
με το παραμικρό
και ο Χρόνος μεταπράτης.
-----------------------------------
[Από την ποιητική συλλογή Π.Κ. "Της αγάπης μέγας χορηγός", 2003]
ουαου
πηγαινε να κεντησεισ τα υφαντα,που θα σκεπασεισ τν γυμνια σου...αντε Γινε ομορφη..
ντυσου,στολισου,γινε ομορφη να κρυψεισ ξανα τα απωθημενα σου,τον πονο που ξεσκιζει τα σωθικα σου ,η ακομα χειροτερα γινε ομορφη να κρυψεισ την ιδια την ασχημια τησ ψυχησ σου..
κοιμησου ξανα μεσα στο Make up.. αναμεσα στα ακριβα φορεματα,πανακριβα κενα..σκουπιδια που λαμπουν...που λεει και η Αρτε μου στο Blog τησ....
θα βαρεθεισ να διαβαζεισ ποσο υπεροχα γραφεισ...ομωσ εγω δεν 8α σταματησω να στο λεω...χα!
Έχεις το δικό σου αποτύπωμα, μαγικό, κι όμορφο... Η ζωή αποτελείτε από όσα νιώθουμε... Εικόνες , ήχοι, κρύο... Πράσινο κλαράκι στην βροχή ε; Τέλεια αίσθηση!
Την καλημέρα μου!
Χάθηκα στα νεφελώματά σου
Δεν ξέρω ποιά ακριβώς ανάρτηση εννούσες για να προσέξω, αλλά όλες είναι αξιοπρόσεκτες, άν και διάδρομοι (χα, χα, χα).....
Γι αυτό και κάτι δικό μου αφήνω στην πιο πρόσφατη καταχώρησή σου, μαζί με τις ευχές μου για καλοτάξιδη και καλή επάνοδο...
Βλέπω πως με μία (και καλά έκανες) καθάρισες.
Σιωπή = γραφή
Επειδή, όμως, κατά καιρούς πολλοί είναι εκείνοι που πραγματικά δεν αντιλαμβάνονται, και οι άλλοι που καμώνονται ότι δεν καταλαβαίνουν πως αλληλοσυνδέονται σιωπές – αλήθειες και ελευθερίες, αφήνω κάποιες ψηφίδες ακόμα, απ΄αυτές που συνθέτουν το ουσιαστικό μωσαϊκό του αυτονόητου με τη θωριά της ψυχής…..
ΣΙΩΠΗ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Αταραξία πνεύματος
Γαλήνη συνείδησης
Ανακούφιση ψυχής
Αμεριμνομεριμνησία
Καταλάγιασμα εσωτερικό
Απόλυτη ελευθερία
Σιγής ισηγορία
Αθόρυβο ξεθύμασμα
Δημιουργική μοναξιά
Ασυμβίβαστη ξεγνοιασιά
Ακύμαντη απαλοζωία
Ήσυχη ανασαιμιά
Ασκίαστη ελευθεροφροσύνη
Ανέφελη μακαριότητα
Ακλυδώνιστη ανυποταγή
Ατίθαση αυτοπαρατήρηση
Ζόρικη κατάδυση στην αλήθεια
Στο επανιδείν, Νεφέλη, με φιλί άδολο (χωρίς δόλο)…
Πάρε ψηφίδες και στρώσε το πέτρινο χαλί για να ματώσουν οι ξυπόλυτοι της δήθεν αμφισβήτησης και της δήθεν βαθιάς περισυλλογής, οι σκεπτικιστές του γλυκού νερού, για να δουν αίμα κόκκινο, άλικο να τρέχει μέσα από λέξεις αληθινές, πραγματικές και ίσως μπορέσουν μέσα από τυχόν πόνους ψυχής να νιώσουν τη γύμνια του βασιλιά…………….
Καλημέρα όμορφη
Μπήκα στον πειρασμό και σε προσκάλεσα σε κάτι…
Όταν έχεις χρόνο, πέρνα από μένα….
Φιλι φιλι
Νεφέλη εχεις προσκλησουλα ΦΙΛΙΑ :)
Καλησπέρα Roadίτσα....
αυτό είδες εσύ σ' αυτό μου το post!!! Την στιγμή που το ανέβαζα, αναρωτήθηκα, τί θα δείτε... τί θα κρατήσετε...τί θα αγγίξετε.... ο καθένας σας ξεχωριστά. Ναι,καλή μου
έτσι την κατάντησαν,ξεσκισμένη
ντροπιασμένη, να τρέμει στα πρώτα φυσήματα του ανέμου...αλλά ξέρεις κάτι....η ομορφιά των ελλήνων είναι πως όσο έχουμε μάτια να βλέπουμε τις ομορφιές της, θα την προστατεύουμε και θα την φυλάμε απο τις κακοτοπιές.Μπορεί να μας παίρνει λίγο παραπάνω να καταλάβουμε τον κίνδυνο, αλλά στο τέλος θα δικαιωθούμε.
Μην ξεχάσω να σ' ευχαριστήσω για την τιμή, να με προσκαλέσεις στο παιχνίδι της ποίησης.Θα το πω κι εδώ, πως δέχομαι με χαρά, αφού μου δίνεις την ευκαιρία να αφιερώσω μια ανάρτηση, σε έναν σπουδαίο καλλιτέχνη του λόγου, που έχω την τιμή να τον γνωρίζω προσωπικά. Σύντομα θα καταλάβεις ποιόν εννοώ.
Φιλί γλυκό
Αγαπητέ π.κ.
το ν'απαντάς με στίχους στους προβληματισμούς μου, έχω ξαναπεί, πως είναι ότι πιο σπουδαίο θα μπορούσε να μου έχει συμβεί σ'αυτή τη συνοικία,που άνοιξα σπιτικό. Το να σε κάνω γείτονα,στις σκέψεις...στα πετάγματα... στην καρδιά μου... μοιάζει με την εξομολόγηση,που ποτέ δεν μπόρεσα να κάνω.Επειδή η λύτρωση έρχεται και μέσα απο την αυτογνωσία, σ΄ευχαριστώ που ξεθολώνεις το τοπίο.
Ταπεινά σε καληνυχτίζω
zozelaki μου....
Δεν σου είπα ποτέ πόσο μου άρεσαν τα γοβάκια σου εεε???? ;-P
...κοιμησου ξανα μεσα στο Make up.. αναμεσα στα ακριβα φορεματα,πανακριβα κενα..σκουπιδια που λαμπουν...που λεει και η Αρτε μου στο Blog τησ....¨
Όλα αυτά δεν σε αφορούν, μην ασχολείσαι με όλα αυτά μωρό μου...
έχεις τόση ομορφιά που όσο και αν παλεύεις να την κρύψεις μέσα σε λαμπερά σκουπίδια, δεν μπορείς. Αφέσου στην καρδούλα σου και σαν να είδα ελάχιστα παραπάνω απο εσένα, σου λέω, ΕΜΠΙΣΤΕΨΟΥ ΤΗΝ.Δεν θα σε προδώσει ποτέ.
Φιλί γλυκό
ΑΛΗΘΙΝΟΣ και ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ
Καλησπέρα φίλε μου....
απ' όλες τις ψηφίδες της σιωπής σου, κρατώ την:
"Ζόρικη κατάδυση στην αλήθεια",
νομίζω ότι συμπεριλαμβάνει όλες τις υπόλοιπες.
Τι να πω... αυτή τη φορά με αποστόμωσες.... θέλω να κρατίσω τη γεύση απο το άλικο αίμα... το κόκκινο.
Υποκλίνομαι μπροστά στο γυμνό βασιλιά
φιλί άφιλτρο(χωρίς φίλτρο)
ανεμοσκορπίσματα:
καλησπέρα συνταξιδιώτη στου ανέμου τα σκορπίσματα...
ναι, η ζωή μας αποτελείται απο αυτά που θέλουμε να δούμε, να νιώσουμε και στο κάτω,κάτω της γραφής, ας γίνουμε στραβοί και αναίσθητοι, σε αυτά που μυρίζουν χλωροφόρμιο.Σε όλα αυτά που δεν έχουν χρώμα πράσινο-μυρωδιά ελπίδας. Κι αν δεν μπορέσουμε να στραβωθούμε τότε ας γίνουμε κλαράκια πάνω σε δέντρο, να χορέψουμε ανατολίτικους χορούς.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Σ' ευχαριστώ που μαζεύεις τα σκορπίσματα μου.
Καλό βράδυ
Γιάννη μου.....
ναι, ναι, να μπαίνεις σε ΤΕΤΟΙΟΥΣ πειρασμούς, να βάζεις κι εμένα.
Στον ίδιο πειρασμό εμπνεύστηκε και η Roadίτσα να με βάλει.
Να ήξερες πόσο με χαροποίησε αυτή σου η πρόσκληση!!Θα μάθεις σύντομα.
Και μην νομίζεις πως δεν πρόσεξα, ότι ανέβηκα κλίμακα στα blogroll σου.Είδα και χαμογέλασα και χάρηκα
και ψάχνω τρόπους να σου δείξω ότι αισθάνομαι το ίδιο.Κάποια στιγμή ξέρω πως θα μπορέσω γι' αυτό επιφυλάσσομαι.
Σ' ευχαριστώ....
Φιλί
Πέντε αρμυρίκια χορεύουν ανατολίτικους χορούς και τα κύματα χτυπούν παλαμάκια.
Yπέροχη εκφραση..
Λυπάμαι που δεν μπορώ να γράψω έτσι αλλά μπορώ να διαβάσω ξανά και ξανά το κείμενό σου και να νιώσω.
Αυτό μπορώ.
μαρία νικολάου,
καλώς ήρθες στο φτωχικό μου.
Δεν είναι έκφραση.. είναι αλήθεια.
Ένα βράδυ,σε μια βρεγμένη αμμουδιά, είχαν στήσει γιορτή και είμουν μάρτυρας.
Θα περάσω απο το σπίτι σου να γίνω μάρτυρας κι άλλης γιορτής...είμαι σίγουρη γι' αυτό.
φιλί
νότα,
τι καλά που ήρθες κι έφερες μουσικές!! καλώς ήρθες!!
Όχι, όχι μην λυπάσαι.... το σημαντικό δεν είναι να γράφεις, αλλά να νιώθεις.Κι εγώ έτσι είμαι, πρώτα νιώθω κι έπειτα το χέρι μου, σαν απο μόνο του, αυτόβουλα, έρχεται και ξεγυμνώνει το μέσα μου.. και μην νομίζεις, δεν είναι πάντα καλό αυτό... έχει κρύο τις νύχτες.Να νιώθεις λοιπόν νότα, όλα τα ωραία που χαϊδεύουν απαλά τα μαλλιά σου και γαληνεύουν τις νύχτες σου.
Θα περάσω απο το χώρο σου να τα πούμε κι εκεί.
φιλί
Την καλημέρα μου!
ανεμοσκορπίσματα:
Τις παίρνω τις καλημέρες -καληνύχτες,εταιροχρονισμένα... όμως τις παίρνω....
τις κάνω σκέψεις, και στα στραβοξυπνήματα μου, γίνονται ευχές.
Και στις βρεχούμενες,βγάζω τον ήλιο που έχω φυλλαγμένο και φοράω τα μαύρα μου γυαλιά να μην θαμπώνομαι.Μόνο απορούν οι περαστικοί και με κοιτάζουν καχύποπτα.Χαμόγελο!!!!
Τα χαμόγελα μου!!
Από ξένο pc, από άλλου το πληκτρολόγιο... στέλνω την καλησπέρα μου!!! Σχεδόν χαμμένος από τον κόσμο των bloggers!!!
To the blue:
:-) σχεδόν χαμένος απο τον κόσμο των bloggers, αλλά όχι ξεχασμένος.
Καλησπέρα μικρέ μου
Δημοσίευση σχολίου