Μεσ' την ανυπαρξία μου,
κουρδίζω τις χορδές του νοητού βιολιού μου.
Κουράζω το μυαλό μου στην προσπάθεια να υφάνω μια μελωδία,
να πλέξω μια μπαλάντα.
Πού να βρω χρώματα να ζωγραφίσω το μεγαλείο σου..
Πού να βρω στίχο, να χωρέσει η ύπαρξη σου..
Τέτοιες στιγμές, νιώθω τη φτώχεια μου κι ελπίζω στο αύριο μου.
Είναι εκείνες οι στιγμές σου, που δε φτάνεις
που δεν αρκείσαι σε όλα όσα κάνεις.
Είναι εκείνες οι στιγμές σου που πεθαίνεις
τότε που είσαι μακρυά και όμως μένεις.
Είναι εκείνες οι σιωπές που σε τρελαίνουν
που στο άκουσμα τους, νομίζεις θα χαθείς.
Είναι εκείνες οι κραυγές που σου ληστεύουν
τα φυλαγμένα φτερουγίσματα ψυχής.
Είναι ο φόβος για το αύριο που ζηγώνει,
είναι ένα βλέμμα, που το χρόνο σου τελειώνει,
είναι ο μύθος που βγαίνει απ' την αλήθεια σου,
είναι ένας στίχος που γίνεται συνήθεια σου.
.jpg)
49 σχόλια:
καλησπερα καρκινακι :)
καλως ηρθα στο μπλογκ σου. μεσα απο την μικρη πορτουλα του π.κ.
εγω δεν ξερω ουτε τον μπαρμπα Γιωργο, ουτε το μηχανακι, αλλα μερικες φωτογραφιες μου ξυπνουν διαφορα.
νασε καλα νεφελι
Πολύ όμορφο αυτό που έγραψες, ειναι δικό σου;
Μια ερώτηση, μια καλησπέρα, έναν θαυμασμό για το σχόλιο που άφησες στον none και μια γλυκιά καληνύχτα!
Καλώς ήρθες Αλίκη.
Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω σπίτι μου.Είναι ανοικτό πάντα, για όποιον βλέπει φως.
Έχω την τύχη, να ζω στον ίδιο τόπο με τον π.κ. όταν εμπνέεται απο έμψυχα ή άψυχα του τόπου μας, τυγχάνει πολλά απ'αυτά,να μου είναι γνώριμα.Και μιας και αναφέρθηκες συγκεκριμένα στον κυρ Γιώργο να σου εκμυστηρευτώ, πως τον βλέπω πολύ συχνά στον καφενέ του χωριού, όταν πηγαίνω εκεί, και λέμε κουβέντες, αλλά για το κυρ Γιώργος δεν είμαι σίγουρη. Μπορεί να είναι κυρ Διονύσης ή κυρ Μήτσος.Η μνήμη μου δεν είναι το δυνατό μου σημείο ;-)
'Οπως και να'χει χαίρομαι που στάθηκε αφορμή να περάσεις από δω.
Ελπίζω να τα λέμε.
Καλό σου βράδυ και πάλι σ'ευχαριστώ.
Καλώσόρισμα και για εσένα Βασιλική. Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ναι καλή μου, αυτό που διάβασες είναι δικό μου.Δεν είναι πρόσφατο...έχει γραφτεί πριν μερικά χρόνια.
Σε όποια άλλη περίπτωση θα είχα αναφέρει ευκρινώς, τα στοιχεία του συγγραφέα. Έχω προσέξει την όμορφη φωτογραφία δίπλα στο name σου,σε επισκέψεις που έχω κάνει σε φίλους. Αν είσαι εσύ να ξέρεις, σε συμπαθώ πολύ.Έχεις πολύ εκφραστικό πρόσωπο!
Και πάλι σ' ευχαριστώ που ήρθες κι ελπίζω να τα λέμε
Φιλί
Αληθινοί στίχοι, όμορφοι
περίτεχνα πλεγμένοι
για τις στιγμούλες της σιωπής
που είμαστε δεμένοι...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
ΕΝΑ ΣΦΑΛΜΑ
Στο χαρτί ζωντάνεψα
τη Λευκή Πολιτεία.
Αστόχησε μιά μελανιά
και τη μαύρισα ολάκερη.
[ποίημα του 1979, Από το "Της αγάπης μέγας χορηγός", Π.Κ. 2003]
Κυρά των Γλάρων καλημέρα....
ακόμη και το σχόλιο σου ποιητικό!!!
Να έχεις μια υπέροχη Κυριακή με το γλάρο και τα γλαροπούλια σου.
Φιλί
Καλημέρα αγαπημένε π.κ.
δηλώνεις ακόμη μία συνάντηση.....
Τί να πω? Χρυσάφι αφήνεις κάθε που έρχεσαι κι εγώ δεν έχω κάτι τόσο πολύτιμο ν'ανταποδώσω.
Λένε,η σιωπή,κάποιες φορές είναι χρυσός .Ελπίζω να είναι μια τέτοια φορά.
ΣΙΩΠΗ......
Την καλημέρα μου
Εδω ειμαι!Σε νεφελΛο
ματα!
Καλως σε βρηκα!!!
ευαίσθητα αγγίζεις το αόρατο
Νεφέλη.
όμορφοι στίχοι
νεανικό δάκρυ
αληθινό και καθάριο
την καλησπέρα μου
καλώς σε βρήκα
Όταν έρχομαι στα nefelomata πρέπει να είμαι έτοιμη για πολλά...
Δεν ξέρω που θα με πας κάθε φορά εσύ και το μέσα σου.
Καληνύχτα
Καλώστον kosta, καλώς ήρθες.
Πάρε μια θέση που σε βολεύει και πες μας τι πίνεις,να σου το ετοιμάσουμε.Μην ξεχάσεις να ρίξεις κάτι πάνω σου, γιατί εδώ ψηλά, έχει ψύχρα.
Φιλί γλυκό καλώσορίσματος!
Δημήτρης Δικαίος: Καλώσόρισμα και για εσένα.
Θα πω κάτι,που λέω συχνά... το ένιωσα και για εσένα. Για να δεις όμορφα, πρέπει να έχεις όμορφα μάτια.Εδώ θέλουμε όλα τα όμορφα...
βολέψου κι εσύ στην παρέα μας.
Σ' ευχαριστώ που ήρθες.
Φιλί
Νότα μου γλυκιά....
πόσο χαίρομαι κάθε φορά που έρχεσαι, να συνοδεύσεις μελωδικά, τις γυμνές απο ήχο, γραφές μου !
Να ξέρεις πως αν εσύ δεν θέλεις να'ρθεις, εγώ δεν μπορώ να σε πάω πουθενά.Είπαμε όμως,πως εσύ γνωρίζεις υπέροχα την τέχνη του "αισθάνομαι-νιώθω", οπότε ξέρεις να πετάς μια χαρά!!!!
Σ'ευχαριστώ που γίνεσαι συνταξιδιώτης μου.
Φιλί γλυκό
( ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ )
Πριν απο λίγο, είχα μια συζήτηση -διαφωνία,με την παιδική μου φίλη.
Ήρθε για καφεδάκι και μπήκα να διαβάσω τα σχόλια σας. Μου είπε λοιπόν,πόσο ανούσιο βρίσκει το blogging και πως θεωρεί αδύνατον να μιλάει με κάποιον που δεν κοιτάζει στα μάτια.Κάποιον άγνωστο.
Ίσως εν μέρη και απο τη δικιά της "προσγειωμένη" πλευρά και μην έχοντας γνώση επί του θέματος,να έχει τα δίκια της. Μάλλον κάπως έτσι φαίνεται στα μάτια όλων εκείνων, που δεν ασχολούνται με το ιστολογήν. Μου ήρθε λοιπόν αυθόρμητα και της είπα ακριβώς αυτό που ένιωσα. Την ρώτησα αν στα 25 χρόνια γνωριμίας μας, έχουμε συζητήσει ποτέ αυτό μου το "σαράκι"
της γραφής.Απάντησε αρνητικά. Την ρώτησα αν γνώριζε γι'αυτό και απάντησε πως ναι.Το ότι δεν το συζητήσαμε ποτέ, της είπα, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Το ότι δεν μου ανέφερες εσύ ποτέ κάτι, δεν σημαίνει πως δεν ήθελα να μιλήσω γι'αυτό.Και κάνω ακριβώς αυτό,μιλάω με ανθρώπους, συντονισμένους στην ίδια συχνότητα με εμένα.Με ανθρώπους που μπορούν να πάρουν και να δώσουν,να δεχτούν και ν'αρνηθούν, να μιλήσουν ή να σωπάσουν. Κάνω εδώ,όλα αυτά, που δεν θέλεις ή δεν μπορείς να κάνεις εσύ. Αλλά το πιο βασικό απ' όλα ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ!!!!!! Αυτό από μόνο του αρκεί για να δικαιολογήσει την παρουσία μου, στο διαδίκτυο.
Ένιωσα την ανάγκη, να μοιραστώ μαζί σας, αυτή τη συζήτηση-εξομολόγηση, επειδή είστε μέρος αυτής. Ένιωσα να θέλω να πω ευχαριστώ σε όλους σας, επειδή ανέχεστε να ξετυλίγω το μέσα μου.. δεν ξέρω αν είναι λίγο ή πολύ, αλλά αυτό που έχω, είναι τουλάχιστον ειλικρινές. Να πω, πως δεν με νοιάζει καθόλου, που δεν ξέρω το πρόσωπο των περισσοτέρων απο εσάς, αφού ξέρω το μέσα σας. Ξέρω το χρώμα της ψυχής σας, ξέρω τις βαθύτερες σκέψεις σας, ξέρω πως μιλάμε την ίδια γλώσσα.Εκείνη τη γλώσσα, που γυρίζει την ανάσα πίσω. Ακόμη κι αν δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα, επικοινωνούμε με τα μάτια.... της ψυχής.
Γι'αυτό θέλω να πω σε όλους σας, πως κάθε φορά που βρισκόμαστε, νιώθω σαν να σας ξέρω χρόνια. Και αν δεν παραξηγηθώ απο κάποιους, νιώθω σαν ασθενής, σε κοινό δωμάτιο ομοιοπαθούντων. Εκεί που καταλαβαίνουν το πόνο μου.
Φιλί γλυκό,
εξομολογητικό,
για τον καθένα ξεχωριστά.
Καλησπέρα!
Η μιρή σου αυτή εξομολόγηση μου άρεσε περισσότερο και από το post σου νομίζω! Μικρές αλήθειες..
Χάρηκαι και θα τα ξαναπούμε ελπίζω!
*μικρή εξομολόγηση εννοούσα , όχι "μιρή" :P
Είναι πολύ ενδιαφέρον που μετά από την απάντηση που μου έγραψες 'περί του προσώπου μου' στη φωτογραφία μου, μετά διάβασα την 'παρένθεσή' σου.
Συχνά ένα πρόσωπο ακόμα και σε μια φωτογραφία μας λέει πολλά, ίσως και τίποτα.
Συχνά επίσης, τα λόγια δεν αρκούν ή ακόμα και παραπλανούν.
Κι ακόμα πιο συχνά η γραφή μας φανερώνει όπως τίποτα άλλο. Γι' αυτό μπορεί να θεωρούμε πως έχουμε φίλους που ωστόσο δεν γνωρίζουν την βαθύτερη ουσία μας. Θυμάμαι πάντα με συγκίνηση τον μεγάλο μου αδερφό όταν έβγαλα το πρώτο μου βιβλίο, ένα θεατρικό μονόπρακτο. Με αγκάλιασε και μου είπε: Τόσα χρόνια αδέρφια και δεν σε ήξερα...
Νομίζω Νεφέλη μου, πως όλα θέλουν τον χρόνο τους. Και οι σχέσεις εδώ μέσα, και ο λόγος που ανταλλάσουμε, με τον καιρό φαίνεται ποιοι είναι να μείνουν και ποιοι να φύγουν, ακριβώς όπως και έξω από εδώ. Εγώ, είναι αλήθεια πως από ένα σημείο και μετά διψώ να συναντήσω και το πρόσωπο, να δω τα μάτια του, να μάθω το αληθινό του όνομα. Όλα αυτά μας κάνουν πιο ολόκληρους και καθαρίζουν την εικόνα μας. Πάντως το μπλόγκιγκ δεν μπορούν να το καταλάβουν όσοι δεν το ξέρουν. Και όσοι το ξέρουν, θέλουν πολύ χρόνο για να το χειριστούν με τον πιο γόνιμο τρόπο.
Φλυάρησα, αλλά μου άρεσε, δεν λέω!!! Ένα χαμόγελο και μια καληνύχτα! Και πάντα ένα καλό ξημέρωμα!
δε ξέρω γιατι,αλλά η λέξη που μίλησε σε μένα ήταν η λέξη "ανυπαρξία"
Καλώς ήρθες griz, κόπιασε κι εσύ μαζί μας.
Χαίρομαι που σου είπαν κάτι, αυτά που διάβασες εδώ.
Μια μικρή διόρθωση μόνο... κάθε μου ανάρτηση,είναι μια μικρή εξομολόγηση.Ομολογώ το μέσα μου, προς τα έξω, κάθε φορά.
Χαίρομαι που ήρθες.
Φιλί καλώσορίσματος και για εσένα
τι ειναι τελικα...??
κι ομως ολο και συνειδητοποιω πως οσο σε εναν στιχο χοραει ολοκληροι μυθοι και αληθεις ποτε δεν θα μπορεσουν να γινουν συνηθεια...μοναχα ενα παραμυθι ομορφο....
κι εσυ κι εγω και ολοι μας παλι δεν θα αντεξουμε,το βιολι θα ξανακουρδισουμε...
κι εσυ και εγω και ολοι μας θα ψαχνουμε στιχους να στρυμωξουμε μεγαλεια και στιγμες...-πυ αραγε θα βρουμε??
τος καλησπερες μου...
Καλησπέρα βασιλικούλα μου...
Ναι, το εννοούσα αυτό με το προσωπάκι σου.Αυτή την έκφραση, την βρήκα βαθυά αληθινή.Είχα σταθεί στο χαμηλωμένο βλέμμα σου και στη φοβερή τραγιάσκα!!! Θυμάμαι μονολόγησα, "αυτό είναι ένα αληθινό παιδί". Πέστο κουσούρι, αλλά έχω το ελλάτωμα, να χαρακτηρίζω ανθρώπους απο το πρόσωπο τους και συγκεκριμένα, απο το βλέμμα τους.Παρόλα αυτά, εδώ μέσα δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη ή την περιέργεια για το πρόσωπο κάποιου. Για μένα, είναι αυτονόητο πως,εδώ δεν χωράει, τπτ μη αληθινό.
Μα πως είναι δυνατόν, να καταθέτω γραφές που δεν με εκφράζουν? Που δεν αντιπροσωπεύουν,το πρόσωπο που δεν βλέπεις? Ο τρόπος γραφής είναι σαν τα δακτυλικά αποτυπώματα.Δεν γίνεται να αλλάξει μετά απο κάποια χρόνια, ίσως να μπορείς να εξελιχθείς,να καλυτερεύσεις,αλλά τα μάτια της ψυχής σου δεν θα μπορέσεις να τ'αλλάξεις ποτέ. Μέσα απο τη μοναδικότητα του καθενός λοιπόν, φτιάχνω ένα παζλ, σαν αυτά που παίζαμε όταν είμασταν παιδιά.
Επείσης συμφωνώ στο γεγονός πως πολλοί θα περάσουν, λίγοι θα μείνουν.Αυτή είναι η ζωή βασιλικούλα μου. Κανέναν δεν κρατάς με το ζόρι... κανέναν δεν υποχρεώνεις να σε κρατήσει. Πάντα όμως, υπάρχει κάποιος που μπορεί να σε καταλάβει.Έστω και περαστικός.
Να περνάς και να φλυαρείς... και σε εμένα άρεσε.
Φιλί γλυκό καληνύχτας.
Υ.Γ. Συγχαρητήρια για το βιβλίο σου. Κατάλαβα πως κρατάς τους τόνους χαμηλά, αλλά αν δεν γίνομαι αδιάκριτη , θα μου πεις ποιό είναι?
Diianeira:
Πόσες τέτοιες στιγμές έχω νιώσει... να'ξερες πόσες....
Προσπάθησα την ανυπαρξία να την δώσω μέσα απο λέξεις.Από μόνη της αυτή η προσπάθεια, αναιρεί την αυτούσια έννοια της λέξης.Δέσ'το μεταφορικά... είναι ο μόνος τρόπος.
Φιλί γλυκό
In the sky: καλώς ήρθες....
[ Καταιγισμός απο νέους φίλους σήμερα!! Πολύ χαρούμενη είμαι γι'αυτό :-) ]
Πάρε καρέκλα,σκαμπό,μαξιλάρι ή ότι περίσεψε απόψε, φόρα τη ζώνη σου και πάμε.
"...ποτε δεν θα μπορεσουν να γινουν συνηθεια...μοναχα ενα παραμυθι ομορφο...."
Δεν σου έχει συμβεί να "κολάς" σε ένα στίχο και όλη μέρα να τον επαναλαμβάνεις, μην μπορόντας να το ελέγξεις? Σε εμένα συμβαίνει συνεχώς.
"κι εσυ κι εγω και ολοι μας παλι δεν θα αντεξουμε,το βιολι θα ξανακουρδισουμε..."
θα σε παραπέμψω σε μια παλιότερη μου ανάρτηση, με τίτλο:
"ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΑΠΛΩΣΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΑ".
Εκεί δίνω την δικιά μου ερμηνία στο "αντέχω".Είναι η άποψη μου και νομίζω η απάντηση στο ερώτημα σου.
"κι εσυ και εγω και ολοι μας θα ψαχνουμε στιχους να στρυμωξουμε μεγαλεια και στιγμες...-πυ αραγε θα βρουμε??"
Ο δικός σου στίχος, είναι μακράν διαφορετικός απο το δικό μου.Η δικιά μου στιγμή, επείσης μπορεί να είναι μια δικιά σου φευγαλέα ματιά. Όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχουν στίχοι να μας χωράνε.
Η διαφορετικότητα του καθενός, εξασφαλίζει τη χωρητικότητα όλων μας.
Προσπάθησε να ανοίξεις τους ορίζοντες σου και να βρεις τις δικές σου αλήθειες μέσα στις γραφές. Ποτέ δεν λαμβάνουμε πάντα κυριολεκτικά ή πάντα μεταφορικά τις λέξεις... αλλά πάντα μετράμε τον παράγοντα "ψυχική φόρτιση" της στιγμής της δημιουργίας.
Φιλί γλυκό για καλωσόρισμα.
Να περνάς να τα λέμε
Ωραια γραφή και λόγος εύχομαι να συνθέτεις πάντα τέλειες μελωδίες με τις χροδες των σκέψεων σου. Καλημέρα και καλή βδομαδα:)
.....Νεφέλη γέμισες φίλους!!! Άργησα να περάσω φιλενάδα..γιατί ολο το σκ ετρεχα στα μαθηματα. Να εισαι καλα. Το κειμενο σου τελειο, την συμπάθεια μου την ξερεις ηδη. Να εισαι εδω για πολυ καιρο να τα λεμε, χαιρομαι πολυ πραγματικα..
Τα φιλιά μου καλη σου εβδομαδα!
Είναι κάτι στιγμές που περνάνε και χάνονται,
λουφαγμένες στο φόβο του "πως",
είναι κάποιες φορές που πρέπει να πνίγεσαι
στα βαθιά να βουτάς, προς το φως.
Είναι η ανάσα σου, ένα αστέρι
που στολίζει τον ουρανό.
Κάποιο καράβι, θα βρει στο φως του
φάρο, πορεία και σκοπό.
Η νύχτα θέλει να της χορεύεις
σ΄ανατολίτικο ρυθμό,
θέλει με αγάπη να της πλένεις
κάθε σιωπής πληγή με φως.
Είσαι της μοναξιάς το ταίρι
και της αγάπης το παιδί.
Ένα μονάκριβο αστέρι
που στον ουρανό έχει κρυφτεί.
Και το παιδί, το άλλο παιδί,
σε δείχνει και ρωτάει "πως"...
Και συ το ξέρεις, και αυτό.
Άκου την καρδιά σου πως χτυπάει!
Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα!
Αν δε μπορείς εσύ τότε ποιος! :)))
Υπέροχη η γραφή σου!
Lockheart, καλώς ήρθες κι εσύ φίλε μου... αν κάνω λάθος διόρθωσε με, αλλά νομίζω είσαι απο Ζάκυνθο?
Εντυπωσιακό σε έναν τόσο μικρό τόπο σαν το νησί μας, να μιλάς με συντοπίτες σου που στην καθημερινότητα σου δεν γνωρίζεις!!
Αυτό εγώ, το λέω μαγεία της επικοινωνίας του διαδικτύου!!
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Χαίρομαι που σου αρέσουν οι γραφές μου.Αλλά πάλι και αν δεν σου αρέσουν, χαρά μου θα είναι να μου τι πεις.
Να περνάς να τα λέμε.Θα'ρθω κι εγώ "σπίτι" σου ν'ανταπωδώσω την επίσκεψη.
Φιλί καλώσορίσματος
Καλλιτέχνιδα μου, αγαπημένο μου φιλαράκι... Δεν χρειάζεται ν'απολογηθείς για τπτ. Ούτως ή άλλως γνωρίζω,για την πολύ ενδιαφέρουσα εργασία που πρέπει να φέρεις εις πέρας!!!
Είδες τι όμορφο που είναι να γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους!!
Όλοι έχουν κάτι να πάρουν, κάτι να δώσουν...
Σ'ευχαριστώ που πέρασες.
Τα φιλιά μου και καλό κουράγιο με αυτό που καταπιάστηκες!!
Νικόλα μου... ταξιδιάρικο καραβάκι,
που μας πήγες πάλι....
Υπέροχο το δώρο που έφερες. Θα το προσθέσω μαζί με τ'άλλα που φέρνουν οι φίλοι μου, στην θέση που του αξίζει.Στο μπαουλάκι της καρδιάς μου!!
Σ' ευχαριστώ...
Φιλί γλυκό
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ
Νεφελάκι μου, θα σε περιμένω στο σπιτάκι μου, όχι μόνο για να δεις στην αριστερή στήλη τα δυο μου βιβλιαράκια, αλλά κυρίως για να ανοίξει ένα μεγάλο παράθυρο -γιατί μέσω none δεν μου ανοίγει ολόκληρο με τίποτα- και να μπορέσω να δω την διεύθυνσή σου για να σε περάσω στα links μου.
Καλό βραδάκι, γλυκό, τριανταφυλλένιο!
Ήρθα βασιλική μου... και σήμερα και χθές. Δήλωσα παρουσία και θα το κάνω συχνα. Τα είδα τα βιβλία σου καλή μου.Μπαίνουν στην αγοραστική μου λίστα και αυτά!!
Φιλί γλυκό
Η παρένθεσή σου νεφέλη μου είναι η ουσία της επικοινωνίας μέσω του διαδικτύου και η ουσία όσων γυρίζουν στις γειτονιές του.
Καλή νύχτα.
Νότα μου, καλησπέρα.
Η παρένθεση μου ήταν, μια ακόμη αλήθεια μου,ακριβώς όπως την ένιωσα.
Δυστυχώς, ακόμη και για εμάς, που ζούμε σε έναν μικρό τόπο όπως η Ζάκυνθος, οι ρυθμοί της ζωής δεν μας επιτρέπουν να βρισκόμαστε συχνά με ανθρώπους που πραγματικά θέλουμε να δούμε.Από τη μια η ρουτίνα μας, απο την άλλη οι υποχρεώσεις και η χρονική πίεση να τα προλάβουμε όλα, μας αποξένωσαν.
Μα το πιο σημαντικό απ'όλα, εδώ βρίσκεις ανθρώπους,που σε όποια άλλη περίπτωση δεν θα ήταν εφικτό.
... κι έτσι όπως είμαι με την πυτζάμα, χωρίς μακιγιάζ και τις περισσότερες φορές όπως δεν θα έβγαινα έξω, έρχομαι μ'ένα τσιγάρο να καίει μόνο του στο τασάκι και μια κούπα καφέ ή τσάι, να σας βρω. Και να'ξερες πόσο μ'αρέσει αυτή η παρέα.Μου θυμίζει παλιές ταινίες, που άνθρωποι με κοινό χαρακτηριστικό την αγάπη τους για την ποίηση, μαζεύοταν στις Μπουάτ και αντάλλασσαν στίχους, κείμενα,κουβέντες. Όμορφες παρέες, όμορφα ταιριασμένες μέσα απο την διαφορετικότητα τους, την μοναδικότητα τους.....
Ναι, πολύ μου αρέσει τούτη η καινούρια μου παρέα.
Φιλί γλυκό καληνύχτας
καλώς σε βρήκα! θα περνάω από εδώ για να βλέπω λοιπόν τις εξομολογήσεις σου! :) ματς!
Διαδρόμους απλώνεις στα σχόλια.... ενώ μπορείς να μιλάς με σιωπηλές λέξεις....
Την καληνύχτα μου
καλημέρα κοριτσάκι.
Ήρθα και σήμερα στα σκαλοπάτια σου.
Το κείμενό σου, είναι μοναδικό.
Ξεχώρισα την παρακάτω φράση:
"Πού να βρω χρώματα να ζωγραφίσω το μεγαλείο σου..
Πού να βρω στίχο, να χωρέσει η ύπαρξη σου..."
Ελπίζω τώρα να είσαι καλύτερα,μιας και τέτοιες σκέψεις που έχουν αποδοθεί σε στίχο, κρύβουν βαθιά μελαγχολία.
Ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό.
φιλάκια πολλά
Πολύ μου άρεσαν οι στίχοι σου θα σε επισκέπτομαι, να σαι καλά να ζεις δυνατά όλες σου τις στιγμές
@Ψηλάααα... παντού ουρανός:
Καλώστον Ασυμβίβαστο.Χαίρομαι που σε βλέπω ανανεωμένο, με άλλον αέρα... ουράνιο!!!
Έτσι είναι η επικοινωνία καλέ μου. Με κάποιους ανθρώπους μπορώ να μιλάω σιωπηλά, με άλλους πάλι όχι.
Ένα σχόλιο, μια λέξη, ένα συναίσθημα και ανοίγουν παράθυρα μέσα μου... και ξεχύνεται φως ή σκοτάδι... Διαφορετικά εισπράττω απο τον καθένα, διαφορετικά του απαντώ.
Σ'ευχαριστώ πολύ που πέρασες, ξέρω πως έχεις ελαχιστοποιήσει τις επισκέψεις σου και η παρουσία σου με τιμά.
Φιλί λεύτερο
@aurangel:
Κοριτσάκι μου γλυκό, καλησπέρα.
Ναι, είμαι μια χαρά.
Παλιά είχα το κουσούρι, αντί για φωτογραφίες, να κρατώ γραφές, ως αναμνηστικό και όχι πάντα στις καλές στιγμές.Είναι μια τέτοια γραφή. Επείσης το άλλο μου κουσούρι, αυτό της βαθυάς αλήθειας, με ξεγυμνώνει εντελώς και πολλές φορές "κρυώνω".
Ναι, ναι, επαναλαμβάνω...
ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ!!!!!!
Φιλί γλυκό
@βασίλη:
Καλώς ήρθες.Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Θα χαίρομαι να σε βλέπω.Θα περάσω κι εγώ να ανταποδώσω την επίσκεψη.
Φιλί καλωσορίσματος
την καλησπέρα μου :)
Καλησπέρα καλή μου Diianeira!
44 σχόλια... και με τούτο το πτωχό και ταπεινό μου σχόλιο 45...
ποιος θα σου το έλεγε αλήθεια όταν ξεκινούσες τούτο το ιστολόγιο ότι μία και μόνο ανάρτηση θα λάμβανε
44+ διαφορετικές πινελιές...
χαρούμενες, λυπημένες, θυμωμένες, σκεφτικές...
ποτισμένες με τα χρώμματα της σκέψης αυτών που ζω-γράφισαν...!
Αυτό μόνο αντί comment για την υπέροχή σου ανάρτηση...!
Καλώστο στο απέραντο γαλάζιο μου...
Μετρίασε τις 44+ πινελιές στο μισό τους, αφού το άλλο μισό είναι οι δικές μου χρωμματιστές ή άχρωμμες σκέψεις-απαντήσεις.
Καμιά φορά ξεκινάς ένα ταξίδι και βρίσκεις πολλούς σαν κι εσένα, συνταξιδιώτες, με κοινό σκοπό τον προορισμό χωρίς τέλος, χωρίς φτασμό...
Έχω εκπλαγεί κι εγώ, απο τη μαγεία της επικοινωνίας του blogging.
Νομίζω, πως σου ανήκει μέντορα μου, ο τίτλος του εμπνευστή αυτού του ταξιδιού, αφού για έναν όχι και τόσο ευχάριστο λόγο, γνώρισα τα blogs.
Φιλί γλυκό, ξενητεμένο μου.
Πολύ ομορφο και ευαισθητο Νεφέλη.
Να σαι καλα
Καλη σου μερα
Μαρία μου, σ'ευχαριστώ.
Να'σαι καλά που πέρασες.
Φιλί
"Είναι εκείνες οι σιωπές που σε τρελαίνουν
που στο άκουσμα τους, νομίζεις θα χαθείς.
Είναι εκείνες οι κραυγές που σου ληστεύουν
τα φυλαγμένα φτερουγίσματα ψυχής."
Είναι απ' τα καλλίτερα, από τα πιο
αληθινά που διάβασα και όχι μόνο.
Τα χάραξες στην ψυχή μου δίπλα
σ' άλλες χαρακιές δικές μου.
http://Isminy.pblogs.gr
Δημοσίευση σχολίου