Τικ, τακ, τικ, τακ....

Τικ....τακ....τικ....τακ.....

Τρέχουν οι δείκτες .....

βιάζονται, να παραβγούν στο τρέξιμο με το χρόνο.

"Σε φτάνωωωωω" του φωνάζει η ψιλή ναζιάρα και η πιο κοντούλα (η σοφή) δακρύζει επειδή δεν της επιτρέπονται τα νάζια.

Ο χρόνος της κλείνει το μάτι, με τη σιγουριά του νικητή και της φωνάζει, "δεν μπορείιιιςςς.......

χα....χα... δεν μπορείς". και την αφήνει ξωπίσω του λαχανιασμένη.

Η πιο κοντή, η σοφή της λέει :

"τρέξε μην το βάζεις κάτω, σκέψου τη στιγμή που θα τον φτάσεις....

το φιλί.....

το χάδι του....

είναι γλυκό το συναίσθημα της κατάκτησης. Τρέξε λίγο ακόμη... Αξίζει...."

"Κουράστηκα καλή μου να κυνηγάω τα όνειρα μου.... μοιάζει τόσο μακρύς΄ο δρόμος τούτος.... όλο τρέχω κι όλο στην αρχή βρίσκομαι....

κι ας ξέρεις πως η στιγμή εκείνη αξίζει όσο μια ζωή.

Μα ναι, είναι ένα όνειρο και αυτό και ξέρω πως μπορώ!!

έλα δώσε μου το χέρι σου να πάρω δύναμη ώσπου να τον προφτάσω.

Τικ...τακ...τικ...τακ...

Τρέχει ξωπίσω του και του κλέβει ματιές...

"Είσαι δικός μου..... Τρέξε να σωθείς απο τον παράφορο εαυτό σου...."

Σε λίγο , σ' εκείνο το αμέτρητο λίγο... νιώθει να τον πλησιάζει επικίνδυνα και ακριβώς τη στιγμή του 12 , η αγαπημένη σοφή την παραδίδει στην αγκαλιά του. Εκείνη την μοναδική κυνηγημένη- διψασμένη στιγμή του δίνεται και ξεδιψά τα χείλη της με το ποτό του νικητή.

"Ήσουν δικός μου... το ΄ήξερα αμέσως μόλις σε είδα στο μετρήσιμο χρόνο μου... το ήξερα...."

Μεθυσμένη απο ευτυχία και πλημμυρισμένη απο ηδονή τον αποχαιρετά μ' ένα φιλί στο στόμα.

" Γειά σου όνειρο μου, σ' ευχαριστώ για το ταξίδι. Ελπίζω μετά απο εσένα, τούτο μωρό που μπουσουλάει στα τέσσερα, να γίνει φτερωτός άγγελος να πετάξω μαζί του.

Φεύγω... και να ξέρεις πως σε κάθε μου 12 θα σε θυμάμαι."

Του είπε η ψιλή ναζιάρα και η κοντούλα σοφή δάκρυσε συγκινημένη για εκείνον που έφυγε.... για εκείνον που ήρθε.

Έτσι είναι ο χρόνος που ΄φεύγει.... ο χρόνος που έρχεται....

ένα ατέλειωτο κυνηγητό με τα όνειρα μας στην αυλή του φεγγαριού, γράφοντας κύκλους.

Γιατί είναι άδεια τα χρόνια, αν δεν τα γεμίζεις με όνειρα.....

γιατί είναι μονότονο αν γράφεις κύκλους, ακόμη και αν αυτό συμβαίνει στον κήπο του φεγγαριού........

γιατί είναι μοναχικό να μην έχεις μια άλλη φωνούλα, πιο σοφή να σου δίνει κουράγιο να συνεχίζεις...........

γιατί αν σταματήσεις να τρέχεις, τα πόδια σου θα ματώσουν στ' αγκάθια και θα πονάς.

Εύχομαι ο κάθε χρόνος που φεύγει να είναι ένα φτασμένο όνειρο.... ο κάθε χρόνος που έρχεται κι ένας καινούριος στόχος.

Εύχομαι να μην σταματήσουμε ποτέ να ονειρευόμαστε ... να μην σταματήσουμε ποτέ να ανασαίνουμε....

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ