ΦΙΛΙΑ Πόσο σημαντική είναι αυτή η λέξη στη ζωή μου!!!!
Από μικρό κοριτσάκι με θυμάμαι, να περιτριγυρίζομαι, από κορίτσια και αγόρια, συνήθως κοντά μου ηλικιακά.
Θυμάμαι, μάτια καθαρά, με βλέμμα ευθύ, θυμάμαι ξενύχτια γεμάτα τρυφερές αγκαλιές και ατελείωτες συζητήσεις για τα φλέγοντα θέματα της εκάστοτε χρονικής περιόδου.
Θυμάμαι, τουλάχιστον ένα χαμόγελο για κάθε χαρά μου, ένα δάκρυ για κάθε μου πίκρα και Πάντα, μα Πάντα μια ζεστή αγκαλιά ,να περιμένει κάθε στιγμή, δίπλα μου.
Τα πρόσωπα κατά καιρούς άλλαζαν… έφευγαν για λίγο (λόγω εξωγενών παραγόντων) και μετά ξανά επέστρεφαν - σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Θυμάμαι, μ’ ένα μόνο βλέμμα, να αναλύεται ολόκληρο θέμα.
Συζητήσεις σιωπής, κουβέντες χωρίς λέξεις, άηχες συμφωνίες ή διαφωνίες.
Θυμάμαι φωνές, γέλια, στεναχώριες και κλάματα, όνειρα πραγματοποιήσιμα ή μη, αγάπες, έρωτες, άγχη και αγωνίες.
Θυμάμαι φορές, που χρειάστηκε να ωριμάσουμε πρόωρα, για να αντιμετωπίσουμε τη ροή της ζωής.
Θυμάμαι, κάτι πολύ σοβαρό που προέκυψε και το χειριστήκαμε ανώριμα, με την παιδική αφέλεια που διακρίνει τις τρυφερές ηλικίες.
Θυμάμαι όρκους, υποσχέσεις, δεσμεύσεις και “συμβόλαια”.
Θυμάμαι, μια ολόκληρη ζωή …..
Σήμερα συνειδητοποιώ, πως τα περισσότερα από αυτά τα πρόσωπα, υπάρχουν ακόμη στη ζωή μου. Ίσως όχι με την ίδια ένταση ή συχνότητα επαφής, αλλά είναι ακόμη εδώ, σίγουρα με την ίδια ζεστή αγκαλιά.
Κατάλαβα πως την πραγματική φιλία, μπορεί να την ορίσει μόνο ο χρόνος.
Μόνο εκείνος τσεκάρει αντοχές, ισχύ ψυχής και δύναμη θέλησης…
Μόνο ο χρόνος, μαρτυρά την αλήθεια ανάμεσα στους ανθρώπους.
Αυτός εκμηδενίζει τις αποστάσεις, φιλτράρει δυσνόητες έννοιες, επαληθεύει συναισθήματα.
Έψαξα αρκετά, ώστε να βρω επεξηγήσεις της λέξης φιλίας.
Όλα μου έμοιαζαν τόσο λίγα, τόσο απρόσωπα κενά και πεζά. Και ύστερα αναρωτήθηκα, πώς να χωρέσεις μια ολόκληρη ζωή, μέσα σε 2 γραμμές.
Δεν αναφερόταν πουθενά, ότι άμεσα συνδεδεμένη με τη φιλία , είναι η λέξη χρόνος.
Ίσως κάνω λάθος, ίσως αρκετοί από εσάς διαφωνήσουν με τα λεγόμενα μου, όμως είναι η δικιά μου υποκειμενική άποψη για την φιλία, έτσι όπως προσωπικά τη βίωσα εδώ και πολλά ΧΡΟΝΙΑ….
Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στους ΦΙΛΟΥΣ μου, συνοδευτική ενός μεγάλου ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, που εδώ και πολλά χρόνια συνυπάρχουμε ο ένας στη ζωή του άλλου.
.jpg)
20 σχόλια:
Νεφέλη :-)
(από τις τυχερές κι εγώ μιας και μου χάρισε η ζωή φίλους).
Είναι για μένα οι ανεξίτηλες επιγραφές στη ψυχή μου.
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τις ανάσες τους πάνω μου.
:-) Καλό απόγευμα
Vassia μου καλησπέρα.
Ξέρεις τελικά οι φίλοι, είναι ένας υπέροχος τρόπος να μάθουμε πράγματα για τον εαυτό μας. Όλοι μας έχουμε πολλούς ανθρώπους γύρω μας, τύπου, πάμε για φαγητό, ποτό και γενικότερα να περάσουμε καλά.
θα έπρεπε κάποια στιγμή, όλοι να αναλογιστούμε, πόσοι είναι αυτοί που πέρασαν από τη ζωή μας και είναι ακόμη εδώ. Κάτω από ποιές συνθήκες μας είχαν προσεγγίσει κι αν έφυγαν, τι γεύση στα χείλη μας έχουν αφήσει?
Αν επεξεργαστούμε τα δεδομένα, ίσως ανακαλύψουμε πράγματα, που θα μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.
Αρκεί να έχουμε καθαρή ματιά για να μπορέσουμε να δούμε.
Είμουν σίγουρη πως έχεις πολλούς φίλους. Ανήκεις σ' εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων, που τους θέλεις κοντά σου.
Φιλί γλυκό
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς τους φίλους μου.. και έχεις πολύ δίκιο που συναρτάς τη φιλία με την παράμετρο του χρόνου.
Οι πραγματικές φιλίες είναι αυτές που αντέχουν στο χρόνο ακόμη κι αν δεν βιώνονται πρακτικά, μέσα από την άμεση επαφή, μέσα από τη συνύπαρξη.
Αρκεί πολλές φορές η αίσθηση ότι υπάρχουν (ακόμα και στο χώρο της ανάμνησης).
Απόδειξη μιας αληθινής φιλίας είναι να συναντάς το φίλο σου μετά από χρόνια και να νοιώθεις ότι δεν πέρασε ούτε μια μέρα.. να έχεις πάντα κάτι καινούργιο να πεις, να μοιραστείς... να μη "βαλτώνει" η επικοινωνία σου.
Όσο περνάει ο καιρός οι παλιές φιλίες αποκτούν μεγαλύτερη αξία, σαν το καλό κρασί...
Με όλα αυτά δεν θέλω να υποβαθμίσω τις νέες γνωριμίες, τις νέες φιλίες. Το αντίθετο. Είμαι αισιόδοξος, και αυτή η επικοινωνία που έχουμε όλοι μας μέσα από το διαδίκτυο επιβεβαιώνει μια τέοια αισιοδοξία..
Υπέροχο το θέμα σου Νεφέλλη μου..
Φιλί απογευματινό
Νεφέλη καλησπέρα. Έφτασα στην γειτονιά σου απο το σχόλιό σου στην roadartist.
Με συγκίνησε η προσέγγισή σου στα θέματα που άγγιξες και ειδικά αυτό της φιλίας.
Φοβάμαι να ομολογήσω,πως τα τελευταία 27 χρόνια της ζωής μου υπάρχω,χωρίς την παρουσία φίλων στο πλευρό μου.
Πάντα είχα κάποιον για φαγητό ,για ποτό.Αλλά κάποιον ή κάποια που θα ακουμπήσω τον καημό μου ,την χαρά μου και στοργικά να σταθεί στο πλάι μου δεν κατάφερα στους -τρελούς ρυθμούς της ζωής μου -να έχω.
Είναι η πρώτη φορά,που νοιώθω μια αύρα δημιουργίας φίλων μέσα απο το blog και η επιθυμία-βαθιά-να ανταλλάξω δυο λόγια με ανθρώπους που έχουν κοινά ενδιαφέροντα.
Σ'ευχαριστώ για το ερέθισμα και για την φιλοξενία.
Να είσαι καλά στην ωραία Ζάκυνθο.
Νεφέλη καλησπέρα..
Η φιλία ήταν και είναι αρκετά σημαντική στη ζωή μου.. Πάντα με θυμάμαι να έχω λίγους αλλά καλούς φίλους. Δημιουργούσα στενές σχέσεις μόνο με λίγα επιλεγμένα άτομα, ποτέ δεν ήθελα και δεν μπορούσα να κολλήσω με όλους.
Ποτέ δεν ήμουν των μεγάλων παρεών.
Δεν κολλάω με όλους, και είμαι αρκετά επιλεκτική. Το σίγουρο είναι ότι δεν κάνω για «επιφανειακές» σχέσεις.
Ισως να ειμαι και αρκετά ρομαντική στο συγκεκριμένο ζήτημα, πάντα επιζητούσα κ επιζητώ αγνά και αληθινά συναισθήματα.
Αν διαπιστώσω το αντίθετο.. απομακρύνομαι..
Ευτυχώς πάντα είχα φίλες πολύ καλές, χωρίς αυτές δεν νοείται η καθημερινότητα..
Και εγώ πιστεύω πολύ στην αξία του χρόνου. Πολύ όμορφο που τις ευχαρίστησες μέσω της ανάρτησης σου.. Να είσαι καλά, καλό βραδάκι να έχεις..
fegia μου, καλησπέρα σου.
Ναι φίλε μου διαδικτυακέ, έχεις απόλυτο δίκιο που αναφέρθηκες στις παρέες που κάνουμε εδώ. Δεν ήταν παράληψη εκ μέρους μου, απλώς επειδή η εδώ επικοινωνία είναι κάτι πέρα από την φιλία, έτσι όπως μέχρι τώρα την γνωρίζουμε, επέλεξα να μην αγγίξω αυτό το θέμα σήμερα, με προοπτική να κάνω μια εκτενή αναφορά, σε μελλοντική μου ανάρτηση.
Τώρα που το λες, θα σου εκμυστηρευτω, πως υπάρχουν φορές που έχω φορτιστεί συναισθηματικά για φίλους που έχω αποκτήσει στο διαδίκτυο.Περισσότερα θα πούμε στην σχετική ανάρτηση.
Αφορμή για το θέμα μου, στάθηκε μια συζήτηση που είχα πρόσφατα για τη φιλία. Υπάρχουν άνθρωποι που αυταπατούν τον εαυτό τους, αποκαλόντας φίλο κάποιον που γνώρισαν πρόσφατα και έτυχε να κάνουν παρέα για λίγο.Να ΄ξερες πόσο πληγώνονται όταν συνειδητοποιούν πως ήταν απλώς περαστικοί από τη ζωή τους.
Θεωρώ ιεροσυλία τη χρήση της λέξης φιλίας μεταξύ ανθρώπων, που δεν έχουν δοκιμαστεί από το σκληρό δάσκαλο χρόνο.
Να' σαι καλά που ήρθες. Η άποψη σου είναι σημαντική.
Φιλί γλυκό, καληνύχτας
epikuros, καλώς ήρθες σπίτι μου.
Δεν μπορείς να φανταστείς τη χαρά μου, να βλέπω νέους συνταξιδιώτες σ' αυτό μας το ταξίδι. Πρόσεξα ότι διευκρινίζεις τα τελευταία 27 χρόνια της ζωής σου, χωρίς φίλους.Να υποθέσω πως τότε ξεκίνησε η τρελή κούρσα των υποχρεώσεων και η έλλειψη χρόνου, στέρησε την παρουσία πραγματικών φίλων δίπλα σου?
Έκανα μια βόλτα από το μπλογκ σου, πριν σου απαντήσω.Εκεί βρήκα έναν πολύ ζεστό άνθρωπο, γεμάτο ευαισθησίες και ιδανικά για τη ζωή. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω πως πορεύεσαι μόνος... Σκέφτομαι όμως πως έχεις δημιουργήσει οικογένεια, οπότε έχεις επιτύχει τα μέγιστα!! Η σύντροφος σου, να είναι φίλη και συνοδοιπόρος σου. Υπάρχει και αυτή η εκδοχή που επείσης δεν αναφέρω στην ανάρτηση μου, που επείσης είναι ξεχωριστό κεφάλαιο από μόνη της.
Δεν θέλω να σκεφτώ πως υπάρχουν άνθρωποι που θα σε κοιτάξουν στα μάτια και δεν θα δουν αυτό που είδα εγώ, μέσα σε λίγα λεπτά.
Παρόλα αυτά, ακόμη κι αν είναι έτσι
πιστεύω βαθιά, στην επαφή των ανθρώπων στο διαδίκτυο. Πάντα έλεγα ότι εδώ χρειάζεσαι λιγότερο χρόνο να ανακαλύψεις το μέσα του άλλου, απ' ότι στην καθημερινότητα.
Η αισιοδοξία που σε χαρακτηρίζει, αποδεικνύει πως έχεις βρει το δρόμο σου και πολύ περισσότερο τα έχεις βρει με τον εαυτό σου.
Αναδημοσιεύω κάτι δικό σου, που μου άρεσε πολύ και κλείνω αυτό το σχόλιο με την ευχή να αποκτήσεις όσα χαμόγελα χρειάζονται, για να είναι οι σκέψεις της κάθε μέρας σου θετικές.
Φιλί γλυκό, καλώσορίσματος.
....Χαμογέλα για ν' ανασάνουν οι γύρω σου
Πού ξέρεις,μπορεί ν' αρχίσουν
Να χαμογελούν και αυτοί.
Καλλιτέχνιδα μου, καλησπέρα... τι καλησπέρα τέτοια ώρα; Καλημέρα αξημέρωτη!!!
Ναι κοριτσάκι μου, έχεις δίκιο. Λίγες φιλές και καλές. Αν η σχέση δεν στηρίζεται σε αγνά και αληθινά συναισθήματα, δεν νοείται φιλία, η μη ύπαρξη τους, ακυρώνει αυτομάτως κάθε έννοια που συνδέεται με τον όρο φιλία.
Η ποιότητα του χαρακτήρα σου και η συγκροτημένη σκέψη σου, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία, πως οι άνθρωποι που είναι δίπλα σου δεν τοποθετήθηκαν τυχαία εκεί.
Εύχομαι πάντα, να νιώθεις τη ζεστασιά τους δίπλα σου. τυχερές που σε έχουν.
Φιλί γλυκό, φιλαράκι μου.
Νεφέλη αισθάνομαι τυχερός που σε επισκέφθηκα.
Τα λόγια σου γλύκαναν την ψυχή μου.
Σ'ευχαριστώ.
Καλή μέρα να έχεις και το χαμόγελο να μη λείπει απο την ζωή σου.
Είναι καταπληκτικό να εχεις δυνατούς φίλους στις μέρες μας. Αυτο που εχω να πω ειναι οτι ΦΙΛΙΑ πολυ δυσκολο πράγμα σημερα..:)
Επίκουρε, καλό σου απόγευμα.
Χαίρομαι πολύ που ένιωσες όμορφα διαβάζοντας με, αλλά ότι είδες ήταν αυτό που εισέπραξα από εσένα, χωρίς καμια προσπάθεια να σου "χαϊδέψω τ' αυτιά".Για κάποιο λόγο,εμείς οι "άλλοι" επικοινωνούμε με κάποιο κώδικα σιωπής και κολάμε όπως η μέλισσα στο μέλι. Έτσι αυθόρμητα λοιπόν, εξέφρασα την άποψη μου. Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που επέλεξες να συζητήσεις μαζί μας, τον προβληματισμό σου .Ήταν σαν να απίθωσες ένα κομάτι της ψυχής σου, πάνω στο παραθύρι μου.Πως αλλιώς θα μπορούσα να την αγγίζω, εκτός από ευλαβική προσοχή και σεβασμο?
Να είσαι καλά και κάθε που νιώθεις πως έχεις κάτι να πεις, να μας έρχεσαι.
Φιλί γλυκό απογευματινό.
Σπύρο μου, καλησπέρα.
Ναι φίλε μου, έχεις δίκιο.Πολύ δύσκολο να έχεις πραγματικούς φίλους σήμερα, γι' αυτό όσοι τους έχουμε θα πρέπει να τους εκτιμούμε και να τους φυλάμε σαν φυλαχτό.
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα...
φιλί γλυκό
Μεγάλη ευλογία η πραγματική φιλία.
Χαίρομαι που είσαι κοινωνός αλλά και αποδέκτης τέτοιων πολύτιμων και δυσεύρετων συναισθημάτων.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ωραίο πράγμα (πράγματι!!!) η Φιλία!
Ας την επιδιώκουμε και ας την ασκούμε όσο καλύτερα γίνεται, ώστε να μην δικαιώνεται η παλιά παροιμία:
"Φίλοι; Φίδια!..."
Χαιρετώ σε!
Γλυκιά μου Νεφέλη!!!
Οι λέξεις σου..δροσοσταλίδες έπεσαν στο μέτωπό μου και άρχισα να σιγοτραγουδάω..
"Παλιέ μου φίλε δε μ' ακούς;
σιγά-σιγά θα συνηθίσεις
το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις
κι αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν
σε λίγο οι φίλοι κι οι δικοί σου
γλυκά να σε καλωσορίσουν".
Είναι του Σεφέρη από το γυρισμό του ξενιτεμένου.
Η πραγματική φιλία, η ζωή σε χίλια χρώματα και αρώματα!
Το άνοιγμα της ψυχής!
Το ξεδίπλωμα του είναι μας!
Το ακούμπισμα στις δύσκολες στιγμές!
Η παρηγοριά!
Το σπάσιμο της μοναξιάς!
Η εμπιστοσύνη σε όλο της το μαγαλείο!
Η ανθρωπιά!
Από πολύ μικρή έφυγα από το σπίτι μου... Έζησα με ανθρώπους που αγάπησα και πόνεσα..
Είναι οι φίλοι μου.
Χαίρομαι κάθε φορά που Σε συναντώ.
Είσαι πηγαία!
Είσαι αληθινή!
Έχεις ομορφιά!
Σου αφήνω τα παρακάτω λόγια.. μου αρέσουν.
"Τα δάκρυά μου ενηλικιώθηκαν
στα χρόνια που τα ήπιε η αγκαλιά σου.
Οι εφιάλτες μου ξορκίστηκαν
στο πρωινό φως του δωματίου σου.
Οι έρωτες που πένθησα
λυτρώθηκαν σε λόγια καθησυχασμού δικού σου.
Το μοναχοπαίδι που με σκιαγραφούσε
ατόνισε μπροστά στην ανάγκη του μοιράσματος μαζί σου.
Οι εξάρσεις που με φουρτούνιαζαν
ρουφούσαν γαλήνη απ' τα τοπία της δικής σου ισορροπίας.
Οι σκέψεις μου που γέννησαν στίχους
απέκτησαν αυτοπεποίθηση
χάρη στην προσμονή της δικής σου ανάγνωσης.
Κι η αγάπη η διάφανη
απέκτησε τη σιγουριά του άφθαρτου
ωριμάζοντας μέσα στη δική σου ΦΙΛΙΑ...!
Καίτη Σαρρή
Φιλιά και αγκαλίτσες με πολύ αγάπη!
Παιδί του ήλιου και της αλμύρας!
Σου αφήμω πρόσκληση ανοιχτή για το νοσταλγία και το τζιβαέρι.
Ξέρω ότι θα χαρείς..
Γλαρένια μου, χαίρομαι που είμαι πομπός και αποδέκτης, ενός σπάνιου συναισθήματος στις μέρες μας.Σήμερα δύσκολα χτίζεις φιλίες. Οι άνθρωποι πια δεν είναι δεκτικοί και γίνονται καχύποπτοι μπροστά σε ένα ζεστό χαιρετισμό ή ένα χαμόγελο. Ανησυχούν, για το αντάλλαγμα που θα τους ζητηθεί...
Ελπίζω ν'αλλάξουν οι σχέσεις των ανθρώπων και να μην τους συνδέουν δεσμοί συναλλαγών ή ομερτά συμφερόντων. Πάντα, ελπίζω...
Να είσαι καλά που πέρασες.
Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις.
Φιλί γλυκό
Αγαπημένε Π.Κ.
συμβαίνει δυστυχώς, αυτή η παροιμία να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Γι'αυτό πιστεύω πως δεν δικαιούμαστε την λέξη φιλία, αν δεν προηγηθεί η υπογραφή του χρόνου δάσκαλου, σ' αυτό το συμβόλαιο (συν)πορείας.
Παρόλα αυτά, όλοι κάνουμε λάθη και αφήνουμε ανθρώπους να εισχωρήσουν στο "μέσα μας", μην έχοντας θωρακιστεί από πριν με την σκέψη μιας πιθανής προδοσίας.Όλα για τον άνθρωπο όμως, αρκεί να μην επαναλαμβάνουμε λάθη, που μας στοιχίζουν ψυχοφθορά (και όχι μόνο).
Εύχομαι καλό απόγευμα και γρήγορα να ξεπεράσουμε-ξεκαθαρίσουμε όλα τα δυσάρεστα που συμβαίνουν γύρω μας.
Αγαπημένη μου Mareld.
Με συγκινούν τα όμορφα που άφησες κι ένα ευχαριστώ μοιάζει πολύ λίγο μπροστά σε τέτοιο μεγαλείο ψυχής.
Σεφέρης... τι να πω εγώ γι' αυτόν και να είναι αντάξιο του?
Όσο για την ποίηση της Καίτης Σαρρή, μοναδικά αποδίδει τη φιλία μέσα από λέξεις, πράγμα δύσκολο, αφού μιλάμε για συναισθήματα σε μέγιστο βαθμό.
Σ' ευχαριστώ ειλικρινά για την πρόσκληση στα δυο μπλογκ σου.
Έχω ήδη περάσει "ακάλεστη" και δεν σου κρύβω πως θαύμασα τον τρόπο που δίνεσαι κάθε φορά, στα θέματα που επιλέγεις.Είναι τόσο διάχυτη η παρουσία σου στο χώρο, που τρομάζω ν' αφήσω σχόλιο μην ταράξω την απόλυτη ισσοροπία που κυριαρχεί.
Σε θαυμάζω πραγματικά για το μοναδικό χάρισμα, να γεμίζεις το μυαλό μου με σκέψεις και να μην αφήνεις χώρο για την παραμικρή διαφωνία ή αμφιβολία για τα όσα λες.
Παιδί του ήλιου και της αλμύρας με αποκάλεσες και είναι ότι πιο όμορφο και αληθινό, έχω ακούσει ποτέ.
Mareld ταπεινά σ' ευχαριστώ και θέλω να ξέρεις πως παρουσίες σαν τη δικιά σου εδώ,μου δίνουν ώθηση να συνεχίσω αυτό το ταξίδι ψυχής, που δεν σου κρύβω ξεκίνησα κάτω από άλλο σκεπτικό.
Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι.
Νεφέλη μου!
Γλυκό μου κορίτσι!
Έχουμε πατήσει το ίδιο χώμα!
Έχουμε αναπνεύσει τον ίδιο αέρα!
Έχουμε δεχτεί την ίδια αλμύρα στα μάτια αλλά και στη ψυχή!
Η μοίρα με έριξε πολύ μακριά!
Από παιδί είμαι μόνη στη Σουηδία. Έχω δυο γιους. Μένω μαζί τους.
Αυτή τη στιγμή από το παραθυρό μου βλέπω τη μηλιά μας στο κήπο μας ανθισμένη να τη χτυπάει ανελέητα η βροχή και σαν να ακούω το καημό της μέσα από βουβό κλάμα.
Δεν σου κρύβω ότι τα λόγια σου μέ έκαναν να κλαίω και εγώ.
Είναι αυτό που λέμε αγνό, τρυφερό, ανθρώπινο πλησίασμα και μόνο αυτό.
Περνάει και κάθεται στη καρδιά και φωλιάζει και μεταφέρεται χωρίς την άδειά μας σε άλλες καρδιές και σίγουρα στην αιωνιότητα.
Νεφέλη, ψυχή μου!
Τα μπλογκ δεν μου ανήκουν..
Έχασα φίλους. Φίλους που τους πήγα στο τάφο και με πήραν για λίγο μαζί τους.
Τους είχα δώσει υπόσχεση ότι θα ασχοληθώ με τον ανθρώπινο πόνο.
Θα προσπαθήσω να τον απαλύνω με τον τρόπο μου.
Είναι από τον αβάσταχτο πόνο που βγαίνει αυτό που εσύ ένιωσες, αλλά και από τη χαρά που είχα τη τύχη να τους γνωρίσω, να τους αγαπήσω και να μου λείπουν τόσο πολύ.
Νεφέλη μου!
Αν το νιώθεις να γράφεις ότι σου έρχεται στο μυαλό.
Τα μπλογκ είναι και δικά σου.
Είμαι ένας άνθρωπος που παιδί έζησα με το νανούρισμα της θάλασσας ξυπόλυτο και θα πεθάνω με τα μάτια έκπληκτα. Παιδί θα παραμείνω όσο ζήσω..
Τα μπλογκ θα κρατήσουν μέχρι να επιστρέψω και να ανοίξω Ακαδημία ενάντια στο στρες στην Αθήνα.
Απλά πριν φύγω ένα ευχαριστώ για αυτό ακριβώς που είσαι.
Καλή σου νύχτα!
Mareld μου,
φαντάσου ένα παιδί που σε κοιτά κατευθείαν στα μάτια, με βλέμμα γεμάτο ευγνωμοσύνη για το δώρο που μόλις του χάρισες. Διάβασε το βλέμμα του.
....................................
Σ' ευχαριστώ.
Φιλί γλυκό καληνύχτας
Δημοσίευση σχολίου