Όταν το πράσινο, συνάντησε το μωβ.....

UPDATE : 05/07/08

Αγαπημένοι μου συνταξιδιώτες,
Η Άλκιστης από χθες, βρίσκεται σπίτι της. Επέστρεψε με την οικογένεια της, αφού ολοκληρώθηκε ο κύκλος εξετάσεων κατά τη νοσηλεία της, στην κλινική.
Δυστυχώς, ακόμη δεν μπορώ μετά βεβαιότητας να ανακοινώσω τα αποτελέσματα των εξετάσεων της, αφού επίσημα δεν έχουν ανακοινωθεί.
Τα πρώτα αποτελέσματα, δείχνουν θεραπεία, χωρίς χημικά.
Κατά 99%, μιλάμε για εκείνο τον καρκίνο, που η χορήγηση ενός χαπιού σε καθημερινή βάση, αρκεί για να τον κρατήσει σε καταστολή.
Όλοι θεωρούμε θετική εξέλιξη, το γεγονός πως η μικρούλα μας, δεν θα υποβληθεί σε χημειοθεραπείες.
Η Άλκιστης, είναι χαρούμενη που επέστρεψε σπίτι της και η θετικότητα της δεν μας αφήνει περιθώρια, να σκεφτούμε κάτι αρνητικό.

Συνεχίζουμε λοιπόν, έχοντας σύμμαχο την ελπίδα...

Φιλί γλυκό, Σαββατοκύριακου...

UPDATE: 01/07/08

Φίλοι μου,

οι μέρες που πέρασαν, ήταν μέρες αγωνίας και προσμονής.
Ο ελεύθερος χρόνος μου, περιορίστηκε στο ελάχιστο κι αν χάθηκα για λίγο από τις "γωνίτσες" σας, συγχωρήστε με.
Το μυαλό και η καρδιά μου, ήταν συνεχώς δίπλα στην Άλκιστη και αδυνατούσα να σεργιανίσω στη γειτονιά μας.

Καινούριος μήνας κι ένας όμορφος ήλιος, ξημέρωσε τις μέρες που έρχονται!!!

Να έχετε τον πιο όμορφο Ιούλη, της ζωής σας.

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ

UPDATE: 28/06/08

Χθες, στις 10.00 το πρωί, , η Άλκιστης μπήκε στο χειρουργείο. Χρειάστηκαν τρεισίμιση ώρες, ώσπου να αφαιρέσουν, τον κακοήθη όγκο από το στομάχι της.
Τα ευχάριστα νέα είναι, πως δεν είχε προχωρήσει σε άλλα όργανα.
Θα χρειαστούν 3 μέρες, ώσπου να γίνει βιοψία, ώστε να μπορέσουν να μας πουν σε ποιο τύπο καρκίνου ανήκει και με ποιο τρόπο θα αντιμετωπιστεί.
Οι γιατροί είναι αισόδοξοι. Το κοριτσάκι μας, έδωσε τη μάχη με όλη της δύναμη της καρδιάς της.
Την είδα, αργά το απόγευμα και πίσω από μάσκες οξυγόνου και αμέτρητα σωληνάκια γύρω από το χλωμό προσωπάκι της, μου χάρισε ένα από τα πιο όμορφα χαμόγελα, που έχω ποτέ δει.
Η σημερινή μέρα, ήταν γεμάτη από αντικρουόμενα συναισθήματα.....
Κι εκεί ανάμεσα από χαρές και δακρυσμένα μάτια, άκουσα φωνές να προσεύχονται...
Σας ένιωσα πολύ κοντά μου και ήθελα να γνωρίζετε πως η δύναμη της σκέψης σας, τελικά έφτασε στην Άλκιστη.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, για τον καθεναν σας ξεχωριστά.

Πολύ γλυκό φιλί, καληνύχτας.

Η καρδιά και το μυαλό μου, βρίσκονται δίπλα σε έναν άγγελο, 16 χρονών, που νοσηλεύεται από την περασμένη Κυριακή, σε κλινική της Αθήνας.

Δυστυχώς, ένα απλό βακτηρίδιο στην περιοχή του στομάχου, εξελίχθηκε σε μάχη επιβίωσης για το άτυχο κορίτσι.
Αύριο στις 10 το πρωί, η Άλκιστης, εγχειρίζεται.
Τα ποσοστά επιτυχίας, της επέμβασης, ΔΕΝ είναι με το μέρος της.
Μια μάνα κι ένας πατέρας, προσεύχονται δίπλα της, να καταφέρει η Άλκιστης να βγει νικήτρια, από αυτή την άνιση μάχη.
Κι όλοι εμείς εδώ, συγγενείς και φίλοι, αγωνιούμε σε κάθε χτύπημα του τηλεφώνου, για τα επόμενα νέα.

Κι έτσι όπως μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας ... της ανθρωπιάς.... ζητώ να αφιερώσετε 2 λεπτά από το χρόνο σας και να σκεφτείτε θετικά ... να στείλετε με τη δύναμη του νου, την ΕΛΠΙΔΑ κοντά στην Άλκιστη...

μια ΠΡΟΣΕΥΧΗ, μια ΣΚΕΨΗ, μια ΕΥΧΗ... αρκεί.

Γιατί όσο κι αν χρωματίζεις με πράσινο τις μέρες σου, έρχεται εκείνο το μωβ της λύπης κι όλα μαυρίζουν.
Και περιμένεις με λαχτάρα ένα μύνημα αισιόδοξο, μια μικρή σταλαγματιά ελπίδας, να 'ρθει να φωλιάσει ξανά το φως, στα μάτια σου.

Αύριο ταξιδεύω και ίσως να μην έχω τη δυνατότητα να σας γράψω νέα της, πριν από την Κυριακή.
Κρατήστε τη θετικότητα στη σκέψη σας κι ας ελπίσουμε ότι αύριο, θα είναι μια καλύτερη μέρα.....

Καλή τύχη, κορίτσι μου....